Zimmet suçundan sanık ... hakkında yapılan yargılama sonunda, ... 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 12/11/2010 gün ve 2009/441 E. 2010/489 K. sayılı mahkumiyet hükmünün katılan vekili ve sanık tarafından temyiz edildiği, Dairemizin 08/10/2013 günlü 2012/10285 Esas ve 2013/9774 Karar sayılı ilamı ile bozma yönündeki kararına karşı mahkemece 06/03/2014 gün ve 2014/30 E. 2014/88 sayılı Karar ile direnildiği, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 28/04/2016 tarih ve 2014/146148 numaralı tebliğnamesi ile de dosyanın Ceza Genel Kuruluna gönderildiği, ancak Ceza Genel Kurulunun 14/12/2016 tarih ve 2016/725 E. 2016/1608 sayılı Kararı ile 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 36 ve 38. maddelerine göre direnme kararı yönünden öncelikle Dairemizce incelenmesinde zorunluluk bulunan dosyanın gönderilmesi üzerine yapılan incelemede;
Ceza Genel Kurulunun süreklilik kazanmış uygulamalarına göre şeklen direnme kararı verilmiş olsa dahi;
a) Bozma kararı doğrultusunda işlem yapmak,
b) Bozma kararında tartışılması gereken hususları tartışmak,
c) Bozma sonrasında yapılan araştırma, inceleme ya da toplanan yeni delillere dayanmak,
d) İlk kararda yer almayan ve daire denetiminden geçmemiş olan yeni ve değişik gerekçe ile hüküm kurmak,
Suretiyle verilen hüküm, özde direnme kararı olmayıp, bozmaya eylemli uyma sonucu verilen yeni bir hüküm olacağı; yerel mahkemece ilk hükümde yer almayan sanığın mahkumiyetine ilişkin gerekçenin genişletilmesi ve TCK"nın 257/1-2. maddelerinde 6086 sayılı Yasa ile yapılan değişikliğin uygulanması suretiyle hüküm kurulmuş olması nedeniyle mahkemenin son uygulamasının direnme kararı niteliğinde olmayıp, yeni hüküm niteliğinde olduğu gözetilerek esasın incelenmesine karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Altınova ... şubesinde memur olarak çalışan sanığın, suça konu parayı ödediği sırada alıcının kimliğine dair mesleğinin gerektirdiği kontrolleri yapmayarak mağdur ..."e ait parayı bir başkasına ödemek suretiyle gerçekleşen eyleminin icrai davranışla görevi kötüye kullanma suçunu oluşturduğu ve TCK"nın 257/1. maddesi ile uygulama yapılması gerektiği gözetilmeden, aynı Kanunun 257/2. maddesi uyarınca ihmali davranışla görevi kötüye kullanma suçundan yazılı şekilde hüküm kurulması,
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03/06/2008 gün 2008/149-163, 13/11/2007 gün 2007/171-235 sayılı Kararlarında da belirtildiği üzere, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilip verilmeyeceğinin CMK"nın 231/5-6. maddesindeki şartlar gözetilmek suretiyle seçenek yaptırımlara çevirme ve erteleme gibi diğer kişiselleştirme nedenlerinden önce hakim tarafından değerlendirilmesinin zorunlu bulunduğu, kayden sabıkasız olan, 18/06/2010 tarihli dilekçe içeriğinden mağdurun suçtan kaynaklı zararını giderdiği anlaşılan ve hükmolunan hapis cezası TCK"nın 51. maddesi uyarınca ertelenen sanık hakkında "... CMK"nın 231. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına" şeklindeki yasal ve yeterli olmayan gerekçeyle hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Suçu 5237 sayılı Yasanın 53/1-a maddesindeki hak ve yetkileri kötüye kullanmak suretiyle işleyen sanık hakkında aynı Kanunun 53/5. maddesi uyarınca hak yoksunluğuna karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanık ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA 02/05/2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.