12. Hukuk Dairesi 2017/2868 E. , 2018/6080 K.
"İçtihat Metni"MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi
Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkikinin borçlu tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü:
Alacaklı tarafından genel haciz yolu ile başlatılan takipte, borçlunun takip dosyasında haczedilen taşınmazın, İİK"nun 82/1-12. maddesi kapsamında haline münasip evi olduğunu ileri sürerek haczin kaldırılması için şikayet yoluyla icra mahkemesine başvurduğu, mahkemece, borcun ödenmesinden sonra borçlunun haline münasip ev almasının mümkün olduğu gerekçesiyle şikayetin reddine karar verildiği, borçlunun temyizi üzerine kararın Dairemizce; “...dosyada mevcut bilirkişi raporları da gözetilerek, borçlunun meskeniyet şikayeti hakkında bir karar verilmesi gerektiği...” yönünde bozulduğu, mahkemece, şikayetin kabulüne, mahcuzun borçlunun haline münasip ev alacağı miktar olan 125.000,00 TL"den az olmamak üzere satışının yapılmasına, 125.000,00 TL bedelin borçluya artanının alacağına göre alacaklıya ödenmesine, karar verildiği görülmektedir.
İİK.nun 82/1-12. maddesi gereğince, borçlunun “haline münasip” evi haczedilemez. Bir meskenin borçlunun haline uygun olup olmadığı adı geçenin haciz anındaki sosyal durumuna ve borçlu ile ailesinin ihtiyaçlarına göre belirlenir. Buradaki “aile” terimi, geniş anlamda olup, borçlu ile birlikte aynı çatı altında yaşayan, bakmakla yükümlü olduğu kişileri kapsar. İcra mahkemesince, borçlunun sözü birlikte barınabileceği haline münasip meskeni temin etmesi için gerekli bedel bilirkişilere tespit ettirildikten sonra, haczedilen yerin kıymeti bundan fazla ise satılmasına karar verilmeli ve satış bedelinden yukarıda nitelikleri belirlenen mesken için gerekli olan miktar borçluya bırakılmalı, kalanı hak sahiplerine ödenmelidir.
Bu kıstasları aşan nitelik ve evsaftaki yerlerle, makul ölçüleri geçen oda ve salonu kapsayan ve ikamet için zorunlu ögeleri içeren bir meskenin dışındaki yerler, maddede öngörülen amaca aykırıdır. Borçlunun görev ve sıfatı, kendisinin yukarıda belirlenenden daha görkemli bir meskende ikamet etmesini gerektirmez.
Somut olayda mahkemece alınan 18/03/2015 tarihli birinci ek bilirkişi raporunda borçlunun haline münasip ev alabilmesi için gerekli bedelin 125.000,00 TL-175.000,00 TL arasında olduğunun belirtildiği, itiraz üzerine alınan 03/06/2015 tarihli ikinci ek bilirkişi raporunda ise borçlunun haline münasip ev alabilmesi için gerekli bedelin 180.000,00 TL – 200.000,00 TL olduğunun bildirildiği görülmektedir.
Bu durumda mahkemece, itiraz üzerine, yetersiz görülen birinci ek rapor sonrası ikinci kez ek rapor alınıp 03/06/2015 tarihli ikinci ek raporda borçlunun haline münasip ev alabilmesi için gerekli bedelin asgari miktarının 180.000,00 TL olarak tespit edilmesine rağmen, kararda 18/03/2015 tarihli birinci ek bilirkişi raporuna neden öncelik tanınıp itibar edildiğinin, gerektiğinde ek rapor alınması sureti ile nedenleri ile birlikte açık şekilde belirtilmesi ve gerekçelendirilmesi gerekirken eksik inceleme ve yetersiz gerekçe ile yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsizdir.
SONUÇ : Borçlunun temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK"nun 366 ve HUMK’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), peşin alınan harcın istek halinde iadesine, ilamın tebliğinden itibaren 10 gün içinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 07.06.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.
