Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi


Çıkar amaçlı suç örgütü kurma, yönetme ve örgüt adına faaliyetlerde bulunma suçlarından sanık ... ve diğerleri hakkında İstanbul 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 2010/32 esas sayılı dosyası üzerinden yapılan yargılama sırasında, sanık ... müdafinin Üye Hâkim Selahattin Toğuş hakkında reddi hâkim talebinde bulunması üzerine, adı geçen hâkimin, sanık tarafından Adalet Bakanlığı aleyhine açılan dava sebebiyle arada husumet doğduğundan bahisle, 02/11/2012 tarihli yazı ile yaptığı çekinme talebi ve sanık müdafiii tarafından yapılan reddi hâkim talebinin reddine dair İstanbul 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 05/11/2012 tarihli ve 2012/1294 değişik iş sayılı kararı ile ilgili olarak;
Hâkimin çekinmesi üzerine 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 30/1-2. maddesi uyarınca merci tarafından verilen karar kesin olması karşısında İstanbul 4. Ağır Ceza Mahkemesinin 09/11/2012 tarihli ve 2012/1304 değişik iş sayılı kararı kanun yararına bozma incelemesine konu edilmeden yapılan incelemede;
Dosya kapsamına göre, İstanbul 2. Ağır Ceza Mahkemesinin 2010/32 esas sayılı dosyasında sanık olarak yargılanan ... tarafından Adalet Bakanlığı aleyhine Yargıtay 4. Hukuk Dairesine açılan tazminat davasının kendisine ihbar olunması ve söz konusu davanın kaybedilmesi halinde Bakanlığın kendisine rücu hakkı bulunduğundan sanıklarla arasında hukuk mahkemesinde açılan dava sebebiyle husumet doğduğundan bahisle çekinme talebinde bulunduğu, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 30/2. maddesinde hâkimin, tarafsızlığını şüpheye düşürecek sebepler ileri sürerek çekindiğinde merciin çekinmenin uygun olup olmadığına karar vererek, uygun bulması halinde, davaya bakmakla bir başka hâkim veya mahkeme görevlendireceğinin belirtildiği, bu fıkrada hâkimin tarafsızlığını şüpheye düşürecek durumların sayılmamış ve sınırlandırılmamış olması karşısında, somut olayda Üye Hâkim Selahattin Toğuş tarafından yapılan çekinme talebinin yerinde olduğu cihetle, talebin kabulü yerine yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu Yüksek Adalet Bakanlığının 13.05.2013 tarih ve 2013/7787/30868 sayılı kanun yararına bozma talebine atfen, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 23.05.2013 tarih ve 2013/171216 sayılı tebliğnamesi ile daireye ihbar ve dava evrakı tevdii kılınmakla;
Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Kanun yararına bozma talebinin muhtevasına göre, İstanbul 3. Ağır Ceza Mahkemesinin 05.11.2012 tarih ve 2012/1294 değişik iş sayılı kararının yalnızca hakimin çekinme talebinin reddine ilişkin bölümüyle sınırlı olarak yapılan incelemede:
İnceleme yerinin Yargıtay olması ve kesinleşmiş kararlara yönelik bulunması nedeniyle olağanüstü temyiz de denilen kanun yararına bozma, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 15.11.2005 tarih ve 132–128 sayılı kararında da vurgulandığı gibi, sadece karar veya hükmün verildiği zamanda yürürlükte bulunan usul veya maddi ceza hukukuna aykırılıkların giderilmesi ile sınırlı olarak başvurulabilen olağanüstü bir kanun yoludur. Hukuka aykırılığın giderilmesi için başka bir kanun yolunun mümkün olduğu veya yargılama makamlarının asıl ceza davasına devam ettikleri durumlarda bu kanun yoluna başvurulamayacaktır.
Somut olay bakımından; hakimin çekinmesi talebi ile ilgili verilen karar 1412 sayılı CMUK’nın halen yürürlükte olan 306. maddesi uyarınca esas hükümle birlikte bu hükme bağlı olarak temyizen incelenebilecektir. CMK’nın 2/f maddesi uyarınca; kanun yararına bozma talebine konu edilen hukuka aykırılık iddiası da dahil olmak üzere, asıl hükme yönelik olarak 1412 sayılı CMUK’nın 307. maddesi uyarınca temyizen ileri sürülecek hukuka aykırılıkların da neticeye bağlanacağı kovuşturma süreci henüz bitmemiştir. Hakimin çekinme talebi üzerine verilen karar niteliği gereği kesin olsa da, asıl hükümle birlikte temyiz incelemesine tabi tutulacak ve hukuka aykırı olması durumunda olağan kanun yoluyla düzeltilebilecektir.
Bu nedenlerle; çekinme talebinin kabulü yerine reddedilmesinde isabet görülmediğine ilişkin kanun yararına bozma talebine dayanılarak düzenlenen tebliğnamedeki bozma isteği incelenen dosya kapsamına nazaran yerinde görülmediğinden REDDİNE, dosyanın gereği için Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 08.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.