Danıştay 7. Daire 2019/279 Esas 2022/1216 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No : 2019/279
Karar No : 2022/1216


TEMYİZ EDEN (DAVACI) : … Kimya ve Endüstriyel Petrol Ürünleri
Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVALI) : … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü) …
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Madeni yağ imalatı faaliyetinde bulunan davacı hakkında düzenlenen vergi inceleme raporunda, tecil-terkin uygulaması kapsamında alınan 4760 sayılı Özel Tüketim Vergisi Kanunu'na ekli (I) sayılı listenin (B) cetvelinde yer alan 27.10 tarife pozisyonundaki malların, (I) sayılı listeye dahil olmayan malların üretiminde kullanılmayıp doğrudan satıldığının tespit edildiğinden bahisle 2011 yılının Ocak ilâ Aralık dönemlerine ilişkin re'sen tarh edilen özel tüketim vergileri ile tekerrür hükümleri uygulanmak suretiyle artırılarak kesilen vergi ziyaı cezalarının iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararıyla, davacı şirketin 2011 yılına ait yasal defter ve belgelerini inceleme için davalı idareye ibraz etmediği, iş yerini …Boya Madencilik Limited Şirketinin ortağı olan … adlı kişiden, deposunu da 10 yıllığına anılan şirketten kiraladığı, katkı alışlarını yaptığı mükelleflerin büyük bir bölümünün hakkında sahte fatura düzenleyicisi olduğu yönünde vergi tekniği raporu bulunduğu, imalatın yoğun olduğu dönemlerde elektrik sarfiyatının fazla olmadığı, ayrıca, imalata ilişkin ton başına kilowat/saat cinsinden enerji tüketimi miktarının sektörün önde gelen kuruluşlarından …Petrol Ofisi Anonim Şirketine göre oldukça düşük olduğunun tespit edildiği, yapmış olduğu üretimin üretim kapasitesinin çok üzerinde olduğu hususları birlikte değerlendirildiğinde davacı şirketin alış, satış ve üretim işlemlerinin gerçeği yansıtmadığı, ilgili ürünlerin satışlarının tamamının gerçek olarak kabul edilmesinin mümkün olmadığı sonucuna varıldığından, satın aldığı baz yağların herhangi bir üretimde kullanılmadan doğrudan veya basit karışımla kaçak akaryakıt olarak satıldığının tespit edildiğinden bahisle davacı şirket adına yapılan üç kat vergi ziyaı cezalı özel tüketim vergisi tarhiyatlarında hukuka aykırılık bulunmadığı; ara kararı uyarınca gönderilen bilgi ve belgelerin incelenmesinden, davacı şirket adına, 2010 yılı Mart dönemine ilişkin olarak kanuni süresinden sonra pişmanlıkla verilen katma değer vergisi beyannamesi uyarınca kesilen ve 07/10/2010 tarihinde kesinleşen vergi ziyaı cezasının dava konusu cezalar bakımından tekerrüre esas alınmasının yerinde olduğu gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusuna konu kararın hukuka ve usule uygun olduğu ve davacı tarafından ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Kapasite raporuna göre yıllık 6.670 ton mal üretebilme kapasitesine sahip bir ticaret firması oldukları, bir faturanın sahte olup olmadığının fatura üzerinden değil, faturaya yansıyan diğer eylemlerin gerçek olup olmadığının tespiti suretiyle belirlenmesi gerektiği, üretimini veya alım satımını yaptıkları emtiaların faaliyet konusu kapsamında olduğu, ticari hayatın akışına uygun şekilde ilgili mevzuat çerçevesinde mal alış ve satış bedellerini banka havalesi, çek, senet, kredi kartı, kasa v.b. şekilde ödedikleri, alış ve satış yaptıkları mükellefler hakkında müfettişlikçe yeteri kadar karşıt inceleme yapılmadan aleyhte sonuç yaratılmak suretiyle usul ve yasaya aykırı davranıldığı, satıcı firmalardan alınan malların imalatta kullanılmadığının ispat külfetinin davalı idareye ait olduğu, … Sanayi Odası Başkanlığınca verilen kapasite raporları ve fiili tüketim belgelerinin de üretim yapıldığının açık bir kanıtı olduğu, teknik raporda yapılan genel değerlendirmenin gerçeği yansıtmadığı, elektrik sarfiyatına ilişkin olarak yapılan değerlendirmenin de yerinde olmadığı, çünkü daha çok soğuk karışım üretimi yaptıkları, örnek alınan firmanın ise ısı ihtiyacı yüksek olan sıcak karışım ürünleri ürettiği, dolayısıyla gerekli ve yeterli araştırma yapılmadan alış ve satışlarının sahte olduğundan bahisle tesis edilen işlemde hukuka uyarlık bulunmadığı ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'İN DÜŞÜNCESİ : Temyize konu kararın tarh edilen vergiler ve kesilen üç kat vergi ziyaı cezalarına ilişkin hüküm fıkrasının onanması, tekerrüre ilişkin kısmının, "lehe olan kanun hükümlerinin geçmişe yürüyeceği" yolundaki Ceza Hukukunun temel ilkesi çerçevesinde, 213 sayılı Kanun'un 339. maddesinin 7338 sayılı Kanun'la değişik halindeki, artırım tutarının kesinleşen (tekerrüre esas alınan) cezadan fazla olamayacağı yolundaki düzenlemenin göz önünde bulundurulması suretiyle karar verilmek üzere bozulması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

İNCELEME VE GEREKÇE:
İLGİLİ MEVZUAT:
213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 339. maddesinin, 26/10/2021 tarih ve 31640 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 7338 sayılı Vergi Usul Kanunu İle Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 38. maddesiyle değişik halinde; vergi ziyaına sebebiyet vermekten veya usulsüzlükten dolayı ceza kesilen ve cezası kesinleşenlere, vergi ziyaı cezasında cezanın kesinleştiği tarihi izleyen günden itibaren beşinci yılın isabet ettiği takvim yılının sonuna kadar, usulsüzlükte cezanın kesinleştiği tarihi izleyen günden itibaren ikinci yılın isabet ettiği takvim yılının sonuna kadar tekrar ceza kesilmesi durumunda, vergi ziyaı cezasının yüzde elli, usulsüzlük cezasının yüzde yirmibeş oranında artırılmak suretiyle uygulanacağı, artırım tutarının kesinleşen cezadan (kesinleşen birden fazla ceza olması durumunda bunlardan tutar itibarıyla en yükseğinden) fazla olamayacağı, birinci fıkrada yer alan beş ve iki yıllık sürelerin hesabında, artırıma esas alınan cezaların kesinleşme tarihinin dikkate alınacağı belirtilmiştir.

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Dayandığı hukuki ve kanuni nedenlerle gerekçesi yukarıda açıklanmış temyize konu kararın re'sen tarh edilen özel tüketim vergileri ile üç kat tutarında kesilen vergi ziyaı cezalarına isabet eden kısmı yönünden davanın reddine ilişkin hüküm fıkrası aynı gerekçe ve nedenlerle Dairemizce de uygun görülmüş olup, davacı tarafından temyiz dilekçesinde ileri sürülen iddialar, sözü geçen hüküm fıkrasının bozulmasını sağlayacak durumda bulunmamıştır.
Kararın, vergi ziyaı cezalarının tekerrür nedeniyle artırılan kısmı yönünden davanın reddine ilişkin hüküm fıkrasına yönelik temyiz istemine gelince;
Ceza Hukukunun "lehe olan kanun hükümlerinin geçmişe yürüyeceği" yolundaki temel ilkesi çerçevesinde, 213 sayılı Kanun'un 339. maddesinin 7338 sayılı Kanun'la değişik halindeki, artırım tutarının kesinleşen (tekerrüre esas alınan) cezadan fazla olamayacağı yolundaki düzenlemenin göz önünde bulundurulması gerektiğinden temyize konu kararın anılan hüküm fıkrasının bozulması gerekmiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin kısmen reddine, kısmen de kabulüne,
2. … Bölge İdare Mahkemesi … Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının; davaya konu tarh ve ceza kesme işlemlerinin vergi aslı ile üç katına isabet eden vergi ziyaı cezaları yönünden davanın reddine ilişkin hüküm fıkrasının ONANMASINA,
3. Kararın, vergi ziyaı cezalarının tekerrür hükümleri uygulanarak arttırılan kısmı yönünden davanın reddine ilişkin hüküm fıkrasının BOZULMASINA,
4. Bozulan kısım hakkında yeniden bir karar verilmek üzere dosyanın anılan Daireye gönderilmesine,
5. Hüküm altına alınan tutar üzerinden binde 9,10 oranında ve … TL'den az olmamak üzere hesaplanacak nispi karar harcından, Dairece karara bağlanan harcın mahsubundan sonra, kalan harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
6. Yargılama giderlerinin yeniden verilecek kararda karşılanması gerektiğine, 24/03/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.