Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : İcrai davranışla görevi kötüye kullanmak
Hüküm : Beraat

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Mağdur kavramı gibi kanunda açıkça tanımlanmamış olan "suçtan zarar görme" kavramının, gerek Ceza Genel Kurulu gerekse Özel Dairelerin yerleşmiş kararlarında "suçtan doğrudan doğruya zarar görmüş bulunma hali" olarak anlaşılıp uygulandığı, buna bağlı olarak da dolaylı veya muhtemel zararların, davaya katılma hakkı vermeyeceğinin kabul edildiği, bu hususun, Ceza Genel Kurulunun 11/04/2000 tarihli ve 65–69 E. K., 22/10/2002 tarihli ve 234–366 E. K., 04/07/2006 tarihli ve 127–180 E. K., 03/05/2011 tarihli ve 155–80 E. K., 21/02/2012 tarihli ve 279–55 E. K., 15/04/2014 tarihli ve 599-190 E. K., 28/03/2017 tarihli ve 214-206 E. K. sayılı Kararlarında “dolaylı veya muhtemel zarar, davaya katılma hakkı vermez” şeklinde açıkça ifade edildiği ve Ceza Genel Kurulunun 25/03/2003 gün ve 41–54 sayılı Kararında da “tazminat ödenmesi, itibar zedelenmesi ve ... kaybı” gibi dolaylı zararlara dayanarak kamu davasına katılmanın olanaklı olmadığının kabul edilmesi karşısında; iddianame içeriğine göre, Bursa PTT Başmüdürlüğünde posta dağıtım hizmetinde dağıtıcı olarak çalışan sanığın Bursa 3. Aile Mahkemesi tarafından görülmekte olan bir dava dosyasından çıkarılan tebligatın usulüne uygun tebliğ edilmesi, aksi takdirde ilgililer hakkında suç duyurusunda bulunulacağı ihtaratı olmasına rağmen 20/03/2012 tarihinde usulüne uygun tebligatı yapmayarak yargılamanın uzamasına sebebiyet verdiği iddiasına ilişkin atılı suçtan katılan sıfatını alabilecek surette doğrudan zarar görmesi söz konusu olmayan, bu nedenle hükmü temyiz etme hakkı bulunmadığından PTT Genel Müdürlüğü vekilinin temyiz inceleme isteğinin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan CMUK"nun 317. maddesi uyarınca REDDİNE, 09.09.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.