Danıştay 7. Daire 2019/823 Esas 2022/1286 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No : 2019/823
Karar No : 2022/1286

TEMYİZ EDENLER : 1- (DAVALI): … Vergi Dairesi Başkanlığı
(… Vergi Dairesi Müdürlüğü) …
VEKİLİ : Av. …

2-(DAVACI): … Tarım Ürünleri Tekstil Gıda Yem
Akaryakıt Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının taraflarca temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacının 2012 yılına ilişkin hesap ve işlemlerinin özel tüketim vergisi yönünden incelenmesi sonucunda düzenlenen vergi inceleme raporu uyarınca, davacı tarafından, madeni yağ üretiminde kullanılmak üzere ithal edilen veya yurt içinden satın alınan baz yağların herhangi bir işleme tabi tutulmaksızın doğrudan veya basit bir karışımla teslim edildiği ve bu durumu gizlemek amacıyla muhteviyatı itibariyle yanıltıcı belge düzenlediğinden bahisle 2012 yılının Ocak, Mart ve Mayıs ve Eylül aylarının (2.) dönemi, Haziran ayının (1 ve 2.) dönemi ile Ekim ayının (1.) dönemine ilişkin olarak re'sen salınan özel tüketim vergileri ile Ocak, Mart ve Mayıs aylarının (2.) dönemi, Haziran ayının (1 ve 2.) dönemi için tekerrür hükümleri uygulanmak suretiyle artırılmak suretiyle üç kat olarak; Eylül ayının(2.) ve Ekim ayının(1.) dönemi için üç kat tutarında kesilen vergi ziyaı cezalarının iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararıyla, Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği tarafından davacı şirketin sahip olduğu makineler ve üretim kapasitesi hesabının incelenmesi sonucunda verilen kapasite raporuyla birlikte davacı şirketin defter ve belgeleri ile ilgili dönem yeminli mali müşavir raporlarının incelenmesinden, davacı şirketin ithal ettiği ve yurt içinden satın aldığı baz yağlar ile katık malzemelerini birleştirerek elde ettiği 34.03 pozisyonunda belirtilen "döküm kalıplarını ayırmaya mahsus müstahzar" cinsi eşyaya ilişkin üretilen ürün miktarın 4.432.589,30 kg olduğunun belirtilmesine rağmen, kapasite raporunda "döküm kalıplarını ayırmaya mahsus müstahzar" cinsi eşyaya ilişkin yıllık üretim kapasitesinin 666.000 kg; "akışkanlığı düzenleyici müstahzar" cinsi eşyaya ilişkin üretilen ürün miktarının 4.530.374,91 kg olduğunun belirtilmesine rağmen, kapasite raporunda ''akışkanlığı düzenleyici müstahzar" cinsi eşyaya ilişkin yıllık üretim kapasitesinin 800.000 kg olduğunun görüldüğü, dolayısıyla yılın tüm dönemlerinde üretim yapılmamasına rağmen yıllık üretim kapasitesinin çok üzerinde üretimden söz edilemeyeceği, ayrıca, bilirkişi tarafından hazırlanan raporda, davacı tarafından uyuşmazlık konusu dönemde belirli bir oran ile üretime sokulan ham maddelerin karışımından meydana gelen mamul ürünlerin, Gümrük Tarife Cetvelinin 27.10 pozisyonunda belirtilen “esas unsur olarak ağırlık itibarıyla %70 veya daha fazla petrol yağları veya bitümenli minerallerden elde edilen yağları içerdiği”nin tespit edildiği hususu göz önüne alındığında, davacı hakkında hazırlanan vergi tekniği raporu ile yapılan tespitler doğrultusunda adına re’sen salınan özel tüketim vergilerinde hukuka aykırılık görülmediği, davacı şirket adına salınan özel tüketim vergileri üzerinden kesilen üç kat vergi ziyaı cezalarına gelince; vergilendirme döneminde, davacı şirketin muhteviyatı itibarıyla yanıltıcı belge düzenleyerek eksik özel tüketim vergisi beyan ettiği açık olduğundan, vergi kaybı doğuran bu eylemi nedeniyle, ziyaa uğratılan vergilerin üç katı oranında vergi ziyaı cezası kesilmesinde yasaya aykırılık bulunmadığı, vergi ziyaı cezalarından tekerrür hükümlerinin uygulanmasına ilişkin kısımlara gelince, davalı idarenin savunma dilekçesi ekinde dosyaya sunulan belgeden, tekerrüre esas alınan ilk cezanın 2011 yılının Eylül dönemine ait özel tüketim vergisine ilişkin 03/01/2012 tarihinde kesinleşen vergi ziyaı cezasından kaynaklandığı anlaşıldığından, ilk cezanın kesinleştiği 2012 yılını takip eden yıldan itibaren 5 yıl içerisinde olmak üzere tekerrür hükümlerinin uygulanabileceğinden, vergi ziyaı cezalarının tekerrür hükümleri uygulanmak suretiyle artırılan kısımlarda hukuka uyarlık bulunmadığı gerekçesiyle özel tüketim vergileri ve üç kat tutarında kesilen vergi ziyaı cezaları yönünden davanın reddine, Ocak, Mart ve Mayıs aylarının (2.) dönemi, Haziran ayının (1 ve 2.) dönemi için tekerrür hükümleri uygulanmak suretiyle artırılan kısımların iptaline karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurularına konu kararın hukuka ve usule uygun olduğu ve taraflarca ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurularının reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENLERİN İDDİALARI: Davalı idarece, uzlaşma yolu ile kesinleşen vergiler esas alınarak tekerrür hükümlerinin uygulanmasında hukuka aykırılık bulunmadığı; davacı tarafından, mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunun numune üzerinde kimyasal analiz yapılmaksızın yeterli incelemelere dayanmadan düzenlendiği, ayrıca seçilen bilir kişilerin davacı şirketin gerekli özellikleri taşımadığı, 34 ve 38. fasıllardaki üretimlerinin yok sayıldığı, taraflarınca dosyaya sunulan uzman bilir kişilerce hazırlanmış raporların dikkate alınmadığı, Mersin Gümrük Müdürlüğünde tescilli beyannamede 2012 yılında ihraç ettiği ürünlerin 38. fasılda olduğunun görüleceği, hiçbir araştırma yapılmadan varsayıma dayanılarak düzenlenen vergi tekniği ve inceleme raporuna dayanılarak yapılan cezalı tarhiyatın hukuka aykırı olduğu ileri sürülmektedir.

TARAFLARIN SAVUNMALARI : Taraflarca savunma verilmemiştir.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ …'NİN DÜŞÜNCESİ : Temyiz istemlerinin reddi ile usul ve yasaya uygun olan kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçelerde ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.

KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1.Temyiz istemlerinin reddine,
2. … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Hüküm altına alınan tutar üzerinden binde 9,10 oranında ve … TL'den az olmamak üzere hesaplanacak nispi karar harcından, Dairece karara bağlanan harcın mahsubundan sonra, kalan harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
4. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, bu kararın taraflara tebliği ve bir örneğinin de Bölge İdare Mahkemesine gönderilmesini teminen dosyanın ilk derece Mahkemesine gönderilmesine, 25/03/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.