Yargıtay 20. Hukuk Dairesi 2017/2412 Esas 2018/1914 Karar Sayılı İlamı

.....

Taraflar arasındaki davanın yapılan duruşması sonunda kurulan hükmün Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya incelendi, gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı vekili dava dilekçesinde; davalı aleyhine Ocak 2006, Mayıs 2007 tarihleri arası aidat bedellerinin tahsili amacıyla (360.-TL aidat, 249,32.-TL işlemiş faiz olmak üzere toplam 609,32.-TL) .......Müdürlüğünün 2014/10389 Esas sayılı dosyası ile takip başlattıkları, davalının itirazı ile takibin durduğu, itirazın iptali, icra takibinin devamı, borçlu aleyhine icra inkar tazminatına hükmedilmesi istenilmiş, mahkemece; TBK 147/2 kapsamında kalan dönemsel edim niteliğindeki ve belirli bir zamanda ödenmesi gereken aidatlar bakımından 5 yıllık zamanaşımı süresi öngörülmüş olmakla zamanaşımı nedeni ile davanın reddine, yasal koşulları oluşmayan icra inkar tazminatı isteminin reddine, bu kararın kesinleşmesi ile duran takibin iptal edilmiş sayılmasına, davacının takibe geçmekte ve itirazın iptali davası açıp yürütmekte kötü niyetli olduğuna ilişkin somut ve yasal delil sunulamadığından ve davada davacı bakımından İİK"nın 67. maddesi kapsamında takibe geçmekte haksız ve kötü niyetli davranma koşulu bir arada gerçekleşmemiş olmakla; yasal koşulları oluşmayan ve kanıtlanamayan kötü niyet tazminatı isteminin reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, aidat alacağının tahsili amacıyla başlatılan icra takibine itirazın iptali istemine ilişkindir.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasal gerektirici nedenlere ve özellikle kanıtların takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak;
Karar tarihinde yürürlükte bulunan 21 Aralık 2015 günlü Avukatlık Asgari Ücret Tarifesinin 13. maddesinin birinci fıkrasına göre “Tarifenin ikinci kısmının ikinci bölümünde gösterilen hukuki yardımların konusu para veya para ile değerlendirilebiliyor ise avukatlık ücreti, davanın görüldüğü mahkeme için tarifenin ikinci kısmında belirtilen maktu ücretlerin altında kalmamak kaydıyla (7. maddenin ikinci fıkrası, 9. maddenin birinci fıkrasının son cümlesi ile 10. maddenin son fıkrası hükümleri saklı kalmak kaydıyla) tarifenin üçüncü kısmına göre belirlenir. Aynı maddenin ikinci fıkrası uyarınca, hükmedilen ücret kabul veya reddedilen miktarı geçemez.
Yukarıda açıklanan düzenleme karşısında; davacının 609,32.-TL’lik borca itirazın iptali davası reddedildiği dikkate alınarak, kendisini vekille temsil ettiren davalı lehine hükmedilen vekalet ücretinin, reddedilen miktarı geçemeyeceği gözetilmeksizin, mahkemece davalı lehine 900,00.-TL maktu vekalet ücretine hükmedilmesi doğru görülmemiştir.
....
Mahkemece, hüküm kısmının 6. bendindeki “davalı vekili için avukatlık asgari ücret tarifesi uyarınca 900,00.-TL maktu vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalı tarafa ödenmesine “cümlesi doğru değil ise de bu eksikliğin giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, hüküm fıkrasının 6. bendindeki “900,00.-TL maktu vekalet ücretinin” ifadesi cümleden çıkartılarak yerine "609,32.-TL vekalet ücretinin" ifadesi eklenmek suretiyle düzeltilmesine ve hükmün 6100 sayılı Kanunun geçici 3. maddesi atfıyla HUMK’nın 438/7. maddesine göre bu düzeltilmiş şekliyle ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde iadesine 19/03/2018 günü oy birliğiyle karar verildi.