Davacı, özelleştirme sebebiyle  iş sözleşmesinin feshedildiğini  ileri sürerek  Türkiye İş Kurumu  hakkında açtığı bu davada fark iş kaybı tazminatı isteğinde bulunmuştur.
Mahkemece istek kabul edilmiş, karar davalı vekilince temyiz edilmiştir.
İş kaybı tazminatının  yasal  dayanağı 4046 sayılı yasanın 21.  maddesi hükmüdür. Bahsi geçen hükümde, “Bu Kanuna göre özelleştirme kapsamına alınan kuruluşların (iştirakler hariç) özelleştirmeye hazırlanması, özelleştirilmesi, küçültülmesi veya faaliyetlerinin kısmen ya da tamamen durdurulması, süreli ya da süresiz kapatılması veya tasfiye edilmesi nedeniyle; bu kuruluşlarda iş sözleşmesine dayalı olarak ücret karşılığı çalışanlardan iş sözleşmeleri tâbi oldukları iş kanunları ve toplu iş sözleşmeleri gereğince tazminata hak kazanacak şekilde sona ermiş olanlara, kanunlardan ve yürürlükteki toplu iş sözleşmelerinden doğan tazminatları dışında ilave olarak iş kaybı tazminatı ödenir”  şeklinde kurala yer verilmiştir. Aynı maddenin  3.  fıkrasında iş  kaybı tazminatına haz kazanma koşulları  gösterilmiş ve “ İş kaybı tazminatı, 506 sayılı Sosyal Sigortalar Kanunun 77 ve 78 inci  maddesindeki  usul ve esaslar çerçevesinde  belirlenecek günlük net kazanç tutarıdır” demek suretiyle hesap yöntemi açıklanmıştır. 4046 sayılı yasada değişikliğin yapıldığı  5398 sayılı yasa ile sözü edilen metin maddeden  çıkarılmış  ve yerine, iş kaybı tazminatının asgari  ücretin 2 katı tutarında belirleneceği hükme bağlanmıştır. O halde 5398 sayılı yasa ile  03.07.2005 tarihinde yapılan değişiklik  öncesinde iş sözleşmesi  4046 sayılı yasanın 21.  maddesi uyarınca feshedilen  işçiler yönünden  iş  kaybı  tazminatı  506 sayılı yasanın 77 ve 78.  maddelerine göre belirlenmeli, 03.07.2005 tarihi sonrasında  yapılan feshiler bakımından ise,  iş kaybı tazminatı hesabında asgari  ücretin  iki  katı tutarı esas alınmalıdır.
506 sayılı yasanın 77. maddesi işverenlerin ödeyecekleri sigorta primini belirlenmesine dair olup, işçinin  o ay  için   hak ettiği  ücreti, pirim  ikramiye gibi  her çeşit istihkakların ve idare ya da yargı makamları tarafından  verilen karar  gereğince aynı türdeki  ödemlerin pirime esas alınacağı belirlenmiştir. Buna göre  ücretin yanı sıra  akti ikramiye, pirim,   ilave   tediye  gibi   ödemlerin  bu  hesaplamada dikkate alınması gerektiği  açıktır. O halde 03.07.2005 tarihine  kadar  yapılacak olan fesihler yönünden iş  kaybı tazminatının hesabında ücret,  ikramiye, ilave tediye  ve pirim gibi ödemeler dikkate alınmalıdır. 506 sayılı yasanın 77.  maddesinin 2. fıkrasından yola çıkılarak,  yolluk,  çocuk  ve aile yardımı,  ölüm doğum evlendirme yardımları, ayni ve sosyal yardımların bu hesaplamada  gözetilemeyeceği belirtilmelidir. Yine 506 sayılı yasanın 78.  maddesinde  öngörülen yasal sınırlamaların  dikkate alınması  gerekir.
Somut olayda taraflar arasındaki uyuşmazlık iş kaybının hesaplama tarzı ve davalı tarafından yapıldığı ileri sürülen ödemelerin yapılıp yapılmadığı noktalarında toplanmaktadır.
İş kaybı tazminatının 506 sayılı Kanun"un 77 ve 78. maddesinde belirtilen esaslar çerçevesinde belirlenmesinde esas alınması gereken kriter “günlük net ücret” tir. Bu nedenle daha önce kullanılmayan yıllık izinlerin ücretlerinin fesihte ödenmesi nedeniyle, son aylık ücrete dahil edilip iş kaybı tazminatının belirlenmesinde hesaba katılması isabetsizdir.
Ayrıca davalı davacı için ilk defa iş kaybı tazminatı hesaplamış, bunu ödemiştir. Bundan sonra tekrar fark iş kaybı tazminatı hesaplaması yapmış, bunun ödeme planını da ibraz etmiştir. Davalı bir kamu kurumu olup, ödeme savunmasında bulunmaktadır. Davacı ilk ödemeyi aldığını kabul etmektedir. Ödemelerin ne şekilde yapıldığı taraflardan sorulmalı, buna göre deliller toplanmalıdır. Örneğin ödemeler banka aracılığı ile yapılıyorsa banka kayıtları getirtilmeli, elden imzalı belge karşılığı yapılıyorsa imza belgeler getirtilmeli, ödeme olup olmadığı tam olarak belirlenmelidir. Eksik inceleme ile karar verilmesi hatalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı sebeplerden BOZULMASINA, 22.11.2011 gününde oybirliği ile karar  verildi.