Davacı vekili, Müvekkilinin davalı belediyede 5620 sayılı yasa uyarınca yıllardır kadrolu işçi olarak çalıştığını, işverenin işyerinde sendikalı işçi çalıştırmamak için işçilere baskı yaptığını, ancak asıl nedenin bu gerekçede gizlendiğini ve gelir gider dengesizliğini gerekçe gösterdiğini, bu nedenle müvekkilinin iş akdine sendikal nedenle son verildiğini, bu sebeple 4857 sayılı İş Yasasının 18,19,20 ve 21. Maddesinin uygulanarak işverence yapılan feshin geçersizliğini ve müvekkilinin işe iadesini, karara rağmen işverence süresi içinde işe başlatılmaz ise iş akdinin sendikal nedenle feshedilmiş olması nedeniyle 2821 sayılı sendikalar kanunu 31. Maddesi uyarınca en az işçinin bir yıllık brüt ücreti tutarında olmak üzere sendikal tazminat belirlenmesini, talep etmiştir.
Davalı vekili , açılan davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece istek hüküm altına alınmıştır.
Hüküm davalı belediye vekilince temyiz edilmiştir.
4857 sayılı İş Kanunu’nun 18. Maddesinin birinci fıkrasına göre iş güvencesi hükümlerinden yararlanmak için otuz veya daha fazla işçi çalıştıran işyerinde çalışmak gerekir. Aynı maddenin dördüncü fıkrasına göre işverenin aynı işkolunda birden fazla işyerinin bulunması halinde, işyerinde çalışan sayısı bu işyerlerinde çalışan toplam işçi sayısına göre belirlenir. İşçi sayısına ilişkin bu hüküm nispi emredici olduğundan, daha az işçi sayısını öngören sözleşme hükümleri geçerli kabul edilmektedir.
Otuz işçi sayısının belirlenmesinde fesih bildiriminin işçiye ulaştığı tarih itibariyle belirli-belirsiz süreli, tam-kısmi süreli, daimi-mevsimlik sözleşmelerle çalışan tüm işçiler dikkate alınır.
Somut olayda, mahkeme tarafından   davacının iş sözleşmesinin feshedildiği tarihte davalı işyerinde kaç işçi çalıştırıldığı yeterince araştırılmadan işin esasına girilerek istek kabul edilmiştir.
Yukarıda açıklanan ilke ve esaslar doğrultusunda davalı Belediyeye ve SGK"ya ayrı ayrı yazı yazılarak fesih tarihinde davalı işyerinde çalışan işçi sayısının şüpheye yer bırakmayacak şekilde tespit edilmesi, bundan sonra ortaya çıkacak duruma göre işin esasına 
girilerek bir karar verilmesi gerekirken eksik incelemeyle yazılı şekilde karar verilmesi doğru görülmemiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan sebepten BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 22.11.2011 gününde oybirliğiyle karar verildi.