Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/579 Esas 2018/1097 Karar Sayılı İlamı

14. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/579
Karar No: 2018/1097
Karar Tarihi: 15.02.2018

Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı - Yargıtay 14. Ceza Dairesi 2015/579 Esas 2018/1097 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Afyonkarahisar Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen 2015/579 E. 2018/1097 K. kararda, sanığın çocuğun nitelikli cinsel istismarı suçundan mahkum olduğu belirtilmiştir. Ancak, sanığın mental retardasyon rahatsızlığı olduğu ve cezai ehliyetinin bulunmadığı raporlarla tespit edilmiştir. Bu nedenle, hukuki durumunun tayin ve takdiri için İstanbul Adli Tıp Kurumu Genel Kuruluna sevk edilerek muayenesi yapılmadan hüküm kurulması eksik araştırma olarak değerlendirilmiştir. Ayrıca, 6545 sayılı Kanun ile 5237 sayılı Kanun'da yer alan cinsel dokunulmazlığa karşı işlenen suçların yeniden düzenlenmesi karşısında, sanık lehine olan kanun hükmünün uygulanması gerektiği belirtilerek, yeniden değerlendirme yapılması istenmiştir. Kararda, sanığa verilen hapis cezasının kanunî sonucu olarak 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarına hükmedilmemesi gerektiği de vurgulanmıştır.
Kanun Maddeleri: 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 32/2, 53. maddeleri ve 7/2. maddesi; 6545 sayılı Kanun'un 58, 59, 60 ve 61. maddeleri; 1412 sayılı CMUK'un 321. maddesi.

14. Ceza Dairesi 2015/579 E. , 2018/1097 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Beden veya ruh sağlığını bozacak şekilde çocuğun nitelikli cinsel istismarı
HÜKÜM : Mahkumiyet

İlk derece mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Afyonkarahisar Devlet Hastanesinden alınan 07.06.2012 günlü, 6188 sayılı raporda sanıkta mevcut mental retardasyon rahatsızlığı nedeniyle akıl hastası olup cezai ehliyetinin bulunmadığı yönünde rapor verilmesinin ardından Adli Tıp Kurumu 4. İhtisas Kurulunca düzenlenen 24.12.2012, 18.03.2013 tarihli raporlarda sanıkta bulunan mental retardasyon nedeniyle işlediği suça karşı cezai sorumluluğunun tam olmayıp hakkında 5237 sayılı TCK"nın 32/2. maddesinin tatbikinin uygun olduğunun belirtilmesi karşısında, sanığın dava dosyasıyla birlikte İstanbul Adli Tıp Kurumu Genel Kuruluna sevkiyle gözlem altına alınıp muayenesi yapıldıktan sonra, suç tarihi itibariyle herhangi bir akıl hastalığı veya akıl zayıflığı bulunup bulunmadığı, şayet varsa bu nedenle işlediği fiilin hukuki anlam ve sonuçlarını algılayıp algılayamayacağı veya bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin azalıp azalmadığı hususlarında rapor aldırılmak suretiyle mevcut raporlar arasındaki çelişki giderildikten sonra hukuki durumunun tayin ve takdiri gerekirken, eksik araştırma ile yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
Hükümden sonra 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunun 58, 59, 60 ve 61. maddeleri ile 5237 sayılı Kanunun 102, 103, 104 ve 105. maddelerinde yer alan cinsel dokunulmazlığa karşı işlenen suçların yeniden düzenlenmesi karşısında; 5237 sayılı TCK"nın 7/2. madde-fıkrasındaki "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü gözetilerek lehe olan hükmün önceki ve sonraki kanunların bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenmesi,
.
her iki kanunla ilgili uygulamanın denetime imkan verecek şekilde kararda gösterilmesi ve sanığa verilen hapis cezasının kanunî sonucu olarak 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinde düzenlenen hak yoksunluklarına hükmedilmemesi hususu da nazara alınarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA,15.02.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.