8. Hukuk Dairesi Esas No: 2010/42 Karar No: 2010/2031 Karar Tarihi: 22.04.2010
Yargıtay 8. Hukuk Dairesi 2010/42 Esas 2010/2031 Karar Sayılı İlamı
8. Hukuk Dairesi 2010/42 E. , 2010/2031 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi DAVA TÜRÜ : Alacak
... ile ... aralarındaki alacak davasının kısmen kabulüne ve kısmen reddine dair Denizli 1.Asliye Hukuk Hâkimliğinden verilen 30.10.2007 gün ve 127/528 sayılı hükmün Yargıtay"ca incelenmesi taraf vekilleri tarafından süresinde istenilmiş olmakla dosya incelendi gereği düşünüldü:
K A R A R Davacı ... vekili, mal rejiminin tasfiyesinden kaynaklanan alacak isteğinde bulunmuştur. Davalı ... vekili, davanın reddine karar verilmesini savunmuştur. Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 14.000, 00 YTL’nin dava tarihinden itibaren işleyen kanuni faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, fazlaya ilişkin isteğin reddine karar verilmesi üzerine; hükmün kabule ilişkin bölümü davalı vekili, redde ilişkin bölümü ise davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir. Dosya içeriğine göre, eşlerden ... vekili tarafından diğer eş aleyhine açılan ve Denizli 2. Aile Mahkemesinin 2009/857 Esas numarasına kaydedilen boşanma davası devam etmektedir. TMK.nun 225/2. maddesi hükmüne göre; kabul ile sonuçlanan boşanma davasının açıldığı tarihte eşler arasındaki mal rejimi sona erer. Başka anlatımla, boşanma kararı kesinleşinceye kadar eşler arasındaki evlilik birliği devam eder. Boşanma kararı ile evlilik birliğinin sona ermesi mal rejiminin tasfiyesine ilişkin davaların görülebilirlik koşuludur. Somut olayda; eşler arasında görülen Denizli 2. Aile Mahkemesinin 2009/857 Esas sayılı boşanma davasının sonuçlanarak kesinleşmesi beklenmeden mal rejiminin tasfiyesinden kaynaklanan alacak hakkında yazılı şekilde karar verilmesi doğru olmamıştır. Yukarıda açıklanan nedenlerle taraf vekillerinin yerinde görülen temyiz itirazlarının kabulüyle usul ve kanuna aykırı bulunan yerel mahkeme hükmünün HUMK.nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA, bozma nedenine göre diğer hususların şimdilik incelenmesine yer olmadığına ve 189,00 TL peşin harcın istek halinde temyiz eden davacı ve davalıya ayrı ayrı iadesine 22.04.2010 tarihinde oybirliği ile karar verildi.