Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2016/29817 Esas 2020/2353 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk (İş) Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi taraflar vekillerince istenilmekle, temyiz taleplerinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı isteminin özeti:
Davacı vekili dava dilekçesinde özetle; davacının iş yerinde fazla mesai yaptığını ancak karşılığının iş verer tarafından ödenmediğini belirterek fazla mesai alacağı talebinin davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalınım cevabının özeti:
Davalı vekili davanın reddini savunmuştur.
Mahkeme kararının özeti:
Mahkemece, yapılan yargılama sonucunda yazılı gerekçeyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Temyiz:
Karar, taraf vekillerince temyiz edilmiştir.
Gerekçe:
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davalının tüm davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2-Taraflar arasında hükmedilen alacağa işleyecek faizin başlangıç tarihi hususu itilaflıdır.
Tahsil talepli belirsiz alacak davasında faiz başlangıcı, davadan önce temerrüt söz konusu değilse dava tarihi olmalıdır. Alacak belirlendikten sonra arttırılan kısım için faiz başlangıcı temerrüt ya da dava tarihidir.
Somut olayda; davacı vekili dava dilekçesinde davasını açıkça belirsiz alacak türünde açmış olup dosyanın tetkininden istenilen alacak kaleminin belirsiz alacak davasına konu olabileceği anlaşılmaktadır. Bu durumda yukarıda izah edilenler ışığında davacının davalıyı daha önce temerrüte düşermediği ancak davasını da belirsiz alacak davası türünde açtığı anlaşıldığından tüm alacağa dava tarihihden faiz işletilmesi gerektiği halde dava ve ıslah tarihihden itibaren faize hükmedilmesi hatalı olup, bozmayı gerektirmiş ise de bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden hükmün 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu"nun geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan mülga 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 438/7. maddesi uyarınca aşağıda belirtilen şekilde düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ:
Hüküm fıkrasında yazılı “Bilirkişi raporuna göre hesaplanan 3.315,65 TL fazla mesai alacağından işçinin raporlu, mazeretli, izinli olduğu günler ile çalışmayan günler gözönünde bulundurularak Borçlar Kanunu"nun 51. ve 52. maddeleri gereğince taktiren %30 indirim yapıldıktan sonra fazla mesai ücret alacağına ilişkin talebin KABULÜ ile, net 2.320,96 TL nin 1.000,00 TL sine dava tarihi olan 24/12/2013 tarihinden itibaren, bakiye 1.320,96 TL sine ıslah tarihi olan 17/09/2015 tarihinden itibaren işleyecek ve hesaplanacak en yüksek banka mevduat faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine" cümlesinin hükümden çıkartılarak, yerine;
"Bilirkişi raporuna göre hesaplanan 3.315,65 TL fazla mesai alacağından işçinin raporlu, mazeretli, izinli olduğu günler ile çalışılmayan günler gözönünde bulundurularak Borçlar Kanunu"nun 51. ve 52. maddeleri gereğince taktiren %30 indirim yapıldıktan sonra fazla mesai ücret alacağına ilişkin talebin KABULÜ ile, net 2.320,96 TL nin dava tarihi olan 24/12/2013 tarihinden itibaren, işleyecek ve hesaplanacak en yüksek banka mevduat faizi ile birlikte davalıdan tahsili ile davacıya ödenmesine,” cümlesinin yazılmasına, hüküm bu şekli ile DÜZELTİLEREK ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgilere iadesine, 12.02.2020 gününde oybirliği ile karar verildi.