Basit yaralama suçundan sanık ..."nın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 86/2, 62/1 ve 52/2. maddesi gereğince 2.000,00 Türk Lirası adlî para cezaları ile cezalandırılmasına dair Bakırköy 38. Asliye Ceza Mahkemesinin 14.02.2019 tarihli ve 2017/817 Esas, 2019/117 Karar sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığının 19.04.2019 tarihli ve 2019/4739 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 08.05.2019 tarihli ve 2019/47759 sayılı tebliğnamesi ile Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, sanığın 03.04.2018 tarihli duruşmada "öncelikle beraatimi isterim. Mahkeme aksi kanaatte ise lehime olan hükümlerin uygulanmasını ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ilikin hükümlerin uygulanmasını isterim." şeklindeki beyanı ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231. maddesinin 5. fıkrasının "Sanığa yüklenen suçtan dolayı yapılan yargılama sonunda hükmolunan ceza, iki yıl veya daha az süreli hapis veya adlî para cezası ise; mahkemece, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilebilir. Uzlaşmaya ilişkin hükümler saklıdır. Hükmün açıklanmasının geri bırakılması, kurulan hükmün sanık hakkında bir hukukî sonuç doğurmamasını ifade eder." hükmü karşısında, adlî sicil kaydında herhangi bir sabıkası bulunmayan ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin uygulanmasını kabul eden sanık hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılıp bırakılmayacağı hususu tartışılmadan, yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 20.03.2012 tarihli ve 2011/842 Esas, 2012/100 Karar sayılı, 10.04.2012 tarihli 2011/479 Esas, 2012/145 Karar sayılı ve 08.05.2012 tarihli 2011/449 Esas ve 2012/186 Karar sayılı kararlarında da belirtildiği üzere; sanığın katılana yönelik eylemi neticesinde katılanın basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanmasına neden olduğu, bununla ilgili katılan tarafından sarfedilen en azından hastaneye gidiş geliş masraflarının ödenmesi yönünde herhangi bir girişimde bulunulmadığı, katılanın şikayetinin devam edip sanık tarafından zararının giderildiğine dair dosya kapsamında bilgi ve belge bulunmadığı, bu nedenle sanık hakkında 5271 sayılı CMK"nin 231. maddesinde düzenlenen hükmün açıklanmasının geri bırakılmasının objektif koşullarından olduğu kabul edilen suçun işlenmesiyle mağdurun uğradığı zararın aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tamamen giderilmesi şartının yerine getirilmediği anlaşılmaktadır.
Açıklanan bu nedenlerle mahkemenin kararında herhangi bir isabetsizlik bulunmadığından Adalet Bakanlığının kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görülmeyerek kanun yararına bozma talebinin REDDİNE, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 24.06.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.