Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2014/2527 Esas 2015/1127 Karar Sayılı İlamı

15. Hukuk Dairesi
Esas No: 2014/2527
Karar No: 2015/1127
Karar Tarihi: 04.03.015

Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2014/2527 Esas 2015/1127 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı yüklenici, iş bedelinden bakiye alacağı tahsil etmek için başlattığı icra takibi sırasında vaki itirazın iptalini, takibin devamını ve icra inkar tazminatı talebiyle davayı açmıştır. Ancak dava reddedilmiştir. Dosyadaki deliller ve yasaya uygun gerektirici nedenler göz önüne alındığında, davacının temyiz itirazları reddedilmiştir. Ancak davada ihtilaf konusu olan 548,81 TL bedelli fatura için davanın kabul edilmesi gerektiğine hükmedilmiştir. İspat yükü davalıdadır ve davalı tarafından elden ödeme iddiası kanıtlanamamıştır. Bu nedenle mahkeme kararı bozulmuştur. Kanun maddeleri: İcra ve İflas Kanunu madde 65 ve Borçlar Kanunu madde 216.

15. Hukuk Dairesi 2014/2527 E. , 2015/1127 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Ticaret Mahkemesi

Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
- K A R A R -

Davacı yüklenici tarafından yapılan iş bedelinden bakiye alacağın tahsili amacıyla başlatılan icra takibine vâki itirazın iptâli, takibin devamı ve %40’dan aşağı olmamak üzere icra inkâr tazminatına hükmedilmesi talebiyle açılan davada davanın reddine karar verilmiş, karar, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle yasaya uygun gerektirici nedenlere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde görülmemiş, reddi gerekmiştir.
2-Yanlar arasında kapı kasası ve sac kesme işi yapımı hususunda sözlü anlaşma bulunduğu ihtilafsızdır. Davacı tarafından toplam 25.614,61 TL bedelli 7 adet fatura düzenlenmiş, bu faturalar karşılığında 22.442,90 TL ödeme yapıldığı taraflarca kabul edilmiştir. İhtilâf kabul edilmeyen 03/06/2010 tarihli 1.847,88 TL bedelli fatura ile 21.06.2010 tarihli 775,02 TL bedelli fatura ve davalı tarafın ticari defterlerine elden ödeme olarak görünüp davacı defterlerinde görünmeyen 548,81 TL bakımındandır. Mahkemece tek başına faturanın varlığı davanın ispatı için yeterli görülmeyerek dava tamamen reddedilmiş ise de; ödemenin ispat yükü davalıdadır ve davalı tarafından elden ödeme iddiası kanıtlanamamıştır. Açıklanan nedenlerle mahkemece davanın 548,81 TL üzerinden kabulüne karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde tamamen reddine karar verilmesi doğru olmamış bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda 1. bentte yazılı nedenlerle davacının diğer temyiz itirazlarının reddine 2. bent uyarınca hükmün temyiz eden davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine, karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 04.03.015 gününde oybirliğiyle karar verildi.