Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Silahlı terör örgütüne yardım
Hüküm : Tüm sanıklar hakkında; TCK’nın 314/3 ve 220/7. maddeleri delaleti ile TCK"nın 314/2, 62, 53/1-2-3, 63, 58/9, 3713 sayılı Kanunun 5. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Terör örgütlerinin yurtiçi ve yurtdışındaki kamplarına örgüte katılmak üzere eleman göndermenin, bu örgütlere üye sağlamanın başlıca yollarından biri olduğu, terör örgütlerinin amaç suçun işlenmesi yolunda güven, disiplin ve sıkı irtibata önem veren iş bölümüne dayalı, hiyerarşik düzene sahip yapılar olarak istihbarat, gizlilik, güvenlik ve denetim konularında duyarlı oldukları, işleyiş ve yapılanma itibariyle bu özellikleri gösteren terör örgütlerinin, örgütün "hiyerarşik yapısına" dahil edilmek üzere gönderilen elemanları, irtibat halinde olmadıkları, güvenilir bulmadıkları, denetlemedikleri kaynaklardan kabul etmeyecekleri gibi, gizlilik ve güvenlik kuralları ile hiyerarşiye uymayan kişilerin bu tür faaliyetlerine de izin vermeyecekleri, terör örgütlerine yeni eleman temin etme, barındırma, gönderme veya ulaşımını sağlama gibi faaliyetlere ilişkin organizasyonun örgütsel yapı dışında değerlendirilemeyeceği göz önüne alındığında;
Somut olay bakımından; sanıkların, silahlı terör örgütünün yurt dışındaki kamplarına eleman göndermek üzere gerçekleştirdikleri organizasyon kapsamında sanık ...’ın tanıştığı ...’u yurt dışındaki kamplara gitmeye ikna ederek sanık ... ile görüştürdüğü, bu sanığın da ulaşım aracını ve buluşma noktalarını temin edip para vererek yola çıkardığı, sanık ...’ın ise yurt dışındaki kamplarla irtibatlı olarak sanık ...’ın masraflarını karşıladığı ve böylelikle sanıkların eylemlerinin, hiyerarşik yapısına dahil olmak suretiyle örgüte üye olma suçunu oluşturacağı, hukuki durumlarının buna göre takdir ve tayini gerektiği gözetilmeden delillerin değerlendirilmesinde yanılgıya düşülerek yazılı şekilde hüküm kurulması, TCK’nın 314/3 ve 220/7. maddelerindeki atfın niteliği karşısında sonuca etkili görülmemiş ve örgüt üyeliği olarak belirlenen suç vasfına nazaran hükmün 6352 sayılı Kanunun geçici 2. maddesi kapsamında kalmayacağı kabul edilmiştir.
Bozmaya uyularak yapılan yargılama sonunda toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanıkların suçlarının sübutu kabul, olay niteliğine ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde suç vasfı tayin edilmiş, cezayı azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, savunmaları inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümlerde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanıklar müdafilerinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA, 02.01.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.