Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/5694 Esas 2020/1164 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 53/6, 51. maddeleri uyarınca mahkumiyet
Temyiz Edenler : Katılan vekili ve sanık müdafii

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1-Sanık müdafinin temyiz talebinin incelenmesinde;
Yargılaması adli tatil içinde yapılamayan davaya ilişkin ve sanık müdafinin yokluğunda 03/06/2015 tarihinde verilen kararın, sanık müdafine adli tatil içinde 31/08/2015 tarihinde tebliğ edilmesi ve CMK"nın 331/4. maddesinde adli tatil içinde sürenin işlemeyeceğinin belirtilmesi karşısında, sanık müdafinin 08/09/2014 tarihine kadar temyiz etmesi gereken hükmü, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 310/1. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süre geçtikten sonra, 09/09/2014 tarihinde temyiz ettiği anlaşılmakla; 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince temyiz isteminin REDDİNE,
2-Katılan vekilinin temyiz talebinin incelenmesinde;
Olay günü saat 19:20 sıralarında D 010-18 Devlet Karayolu üzerinde ...istikametinden ...istikametine seyir halinde olan katılan sanık sürücü ..."ın sevk ve idaresindeki otomobilinin direksiyon hakimiyetini kaybederek gidiş istikametine göre yolun solunda bulunan orta refüje çıkmasının ardından ...istikametinden ...istikametine seyir halinde olan sanık sürücü ..."in sevk ve idaresindeki kamyonetin, otomobilini refüjden çıkarmak isteyen katılan sanık ..."a, müştekiler ..."e, ..."e çarpması neticesinde; iki kişinin vücudunda kemik kırığı oluşacak, bir kişinin de basit tıbbi müdahele ile giderilebilecek şekilde yaralandığı olay sebebi ile alınan bilirkişi raporunda; sanığın asli kusurlu olduğu anlaşılmakla; ayrıca TCK’nın 51/3. maddesi kapsamında cezası ertelenen sanık hakkında denetim süresinin miktarının belirlenmesi aşamasında mahkeme hakimine takdir yetkisi tanınmakla, bu hususta herhangi bir gerekçe gösterilmemiş olması sebebi ile tebliğnamede bu hususlarda bozma içeren görüşlere iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre,
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07/07/2009 tarih 2009/9-62-191 sayılı kararında da vurgulandığı üzere, taksirli suçlar açısından temel cezanın belirlenmesinde TCK"nın 61/1. maddesinin (f) bendinde yer alan "kastın ağırlığı" gerekçesine dayanılamayacağının gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden, hükmün 1. bendinde yer alan "kastın ağırlığı" ibaresinin hükümden çıkartılarak, yerine "taksire dayalı kusurunun ağırlığı" ibaresinin eklenmesi suretiyle sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün; DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.