Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/4870 Esas 2020/1163 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3, 62/1, 50/3, 51/1-3. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü saat 15:00 sıralarında sanık sürücü ... sevk ve idaresindeki otomobil ile Çevre yolunu takiben ... ili istikametine seyrederken olay mahalli kavşağa kırmızı ışık ihlali yaparak girdiği esnada yeşil ışıkta kavşağa giren katılan sürücü ... sevk ve idaresindeki otomobil ile çarpışması sonucunda katılan ...’in vücudunda ikinci derecede kemik kırığı oluşacak şekilde; diğer katılan ...’ın ise basit tıbbi müdahele ile giderilebilecek şekilde yaralandığı olay sebebi ile alınan bilirkişi raporunda; sanığın asli kusurlu olduğu anlaşılmakla, mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre,
Mahkemece, sanığın asli kusuru ile sorumluluğu olduğu kabul edilerek E sınıfı sürücü belgesinin geri alınmasında uygulanan kanun maddesinin hükümde sehven TCK’nın 53/6. yerine TCK"nın 50/6. olarak gösterilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün 11. bendinde yer alan "TCK’nın 50/6" ibaresinin çıkartılarak yerine; "TCK’nın 53/6" şeklindeki ibarenin yazılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.