Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Katılanlar : 1)..., 2)..., 3)..., 4)..., 5)...
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62/1, 50/1-a, 52/2, 52/4. maddeleri uyarınca ayrı ayrı mahkumiyet
Temyiz Edenler : Katılanlar vekili, sanık ... müdafii ve sanık ... müdafii

Taksirle öldürme suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hüküm, katılanlar vekili, sanık ... müdafii ve sanık ... müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü İstanbul yolu üzerinde bulunan... İnşaatta kalıp işçisi olarak çalışan ...’ın elindeki demirle çalıştığı sırada demirin yüksek gerilim hattına teması sonucu elektriğe kapılarak öldüğü, yapı ruhsatı olmadığı tespit edilen inşaat şirketinin müdürünün sanık ...’un, yapı işleri müdürü ...’nun, sorumlu şantiye şefinin de... olduğu, soruşturma aşamasında alınan bilirkişi raporunda; bu şahısların birinci derecede asli kusurlu, ölenin de tali kusurlu olduğu; 15.07.2014 ve 12.05.2015 tarihlerinde üçlü iş güvenliği uzmanı bilirkişiden alınan raporlarda; inşaat çalışmaları yapılırken bina yakınından geçen elektrik hattına temas tehlikesine karşı önceden tedbir almayan, hattın tehlikesine karşı öleni bilgilendirmeyen, uyarmayan, elektrik hattının tehlikesini gösteren ikaz levhasını inşaata astırmayan inşaat müteahhidi... İnşaat Şirketi; İş Kanununun 77. maddesi, İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Tüzüğünün 2. ve 4. maddesi uyarınca olayda kusurlu bulunduğu, cezaların şahsiliği prensibine göre bu kusur; inşaatta teknik denetim ve gözetim yapmak üzere yeterli nitelik ve sayıda teknik elemanlar bulundurmayan, iş güvenliği tedbirlerinin uygulanmasını sağlamak üzere tecrübeli bir şantiye şefini resmi olarak görevlendirmeyen, yapı denetim firmasından hizmet almayan şirket yetkilisi ...’un tali kusurlu; olay tarihi itibarıyla inşaatın yapım ruhsatı bulunmadığından resmi olarak şantiye şefi tayini yapılmadığı, sanık ...’ın ifadelerinden ise şantiye şefi olduğu anlaşılmakla; inşaatın yakınından geçen yüksek gerilim hattının tehlikesini önceden öngörerek işvereni bilgilendirmesi, işçileri de hattın tehlikesi hakkında uyarması ve hat telleri ile inşaat arasına tahta bariyer yaptırması gerekirdi, bu hususlarda görevini yerine getirmeyen şantiye şefi ...’ın tali kusurlu; sanıklardan ...’nun ise,... şirketine ait inşaat şantiyelerinin yapı işleri müdürü olduğunu, görevinin proje departmanı ile sahanın koordinasyonunu sağlamak olduğu, sanığın mimar olarak inşaat şirketinde yaptığı görev gereğince; inşaat şantiyelerinde güvenliği tehdit eden elektrik hatlarının şantiyeden uzaklaştırılması, bu işlem yapılana kadar inşaatın hat teline yakın kısımlarında çalışmaların durdurulması veya hat telleri ile inşaat arasına bariyer yapılarak tellere yaklaşma ve temas tehlikesinin önlenmesi hususlarında gerekli çalışmaların yapılmasının sağlanması, bu hususlarda işveren bilgi vermesi, şantiye şefini uyarması gerekirdi, bu sebepler de sanık ...’ın tali yönden kusurlu olduğu anlaşılmakla; tebliğnamede bu hususta bozma içeren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23.01.2018 tarih 2017/463 Esas, 2018/20 Karar ve 23.01.2018 tarih 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan incelemeye, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre,
1-Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının TCK"nın 50/4 yollamasıyla 50/1-a. maddesi uyarınca adli para cezasına çevrilmesi yerine, TCK’nın 50/1-a. maddesi uygulanmak suretiyle CMK"nın 232/6. maddesine aykırı davranılması,
2-Sanık hakkında hükmedilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesine karar verilirken, adli para cezasının belirlenmesine esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden; hükmün 4. bendinin çıkarılarak yerine yerine "Sanığa verilen hapis cezasının sanığın sosyal ve ekonomik durumu, suçun işlenmesindeki özellikler göz önüne alınarak TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 605 gün adli para cezasına çevrilmesine, TCK’nın 50/4. maddesi delaletiyle TCK"nın 50/1-a ve 52/2. maddesi gereğince bir günlüğü taktiren 20,00 TL üzerinden paraya çevrilerek 12.100 TL adli para cezasına çevrilmesine,” şeklindeki bendin getirilmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 05.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.