Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2017/7751 Esas 2019/4488 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ


Taraflar arasındaki kira bedelinin tespiti davasının mahkemece yapılan yargılaması sonucunda, davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün, süresi içinde davacılar tarafından temyiz edilmesi üzerine; temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra, dosya içerisindeki kağıtlar okunup gereği düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacılar; davacılara ait taşınmazda, davalı şirketin 01.10.1994 başlangıç tarihli kira sözleşmesi ile kiracı olduğunu, ödenen aylık kira bedelinin taşınmazın bulunduğu çevre, konum, ekonomik koşullar dikkate alındığında çok düşük kaldığını belirterek aylık 6.040TL olarak ödenen kiranın 01.10.2013 tarihinden itibaren başlayan yeni kira dönemi için aylık net 7.500TL olarak tespitine karar verilmesini istemişlerdir.
Davalılar; talep edilen kira bedelinin fahiş olduğunu her yıl artış yapılarak kira bedellerinin ödendiğini belirterek davanın reddini dilemişlerdir.
Mahkemece; davanın kısmen kabulü ile 01.10.2013 tarihinden itibaren geçerli olmak üzere kira bedelinin aylık brüt 7.968,75TL olarak tespitine karar verilmiş; sözkonusu karar davacılar tarafından temyiz edilmiştir .
1-) Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere, özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacıların sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-) Davacı tarafın endekse göre tespit edilen kira bedeline yönelen temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporu ve ek raporlarda; dava konusu taşınmaza ait aylık kira bedelinin hak ve nesafet kurallarına göre 01.10.2013 tarihinden itibaren aylık brüt 9.375TL (net 7.500TL), endeks uygulanması halinde ise 01.10.2013 tarihinden itibaren aylık net 6.451TL olması gerektiği tespit edilmiştir. Mahkemece, doğru
bir şekilde; taraflar arasındaki kira sözleşmesinin başlangıç tarihine göre, yeni dönem kira parasının TBK’nun 344. maddesi gereğince hak ve nasafet kurallarına göre saptanması doğru ise de; hak ve nasafete göre %15 eski kiracı indirimi yapılarak kira bedelinin brüt 7.968,75TL (net 6.375TL) olarak endekse göre yapılacak artıştan daha az bir artış yapılması doğru değildir. Bu itibarla, Mahkemece yukarıda belirtilen ilkeler doğrultusunda hak ve nesafet yolu ile kira bedeli tespit edilirken kira bedelinin bir önceki kira döneminde ödenen kira parasının ÜFE endeksine göre yapılacak artıştan daha düşük bir tutar olamayacağı da gözetilerek, kira bedelinin hak ve nasafete uygun şekilde tespit edilmesi gerekirken, yazılı şekilde karar verilmesi de doğru görülmemiş, bozmayı gerektirmiştir.
Ne var ki, bu yanlışlığın düzeltilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hükmün düzeltilerek onanması HUMK 438/7 maddesi hükmü gereğidir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz olunan kararın hüküm fıkrasının 1. bendindeki "7.968,75TL’’ rakamının çıkartılarak yerine "8.063,75TL" rakamının yazılmasına, hükmün düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 6100 sayılı HMK"nun geçici madde 3 atfıyla 1086 sayılı HUMK"nun 440.maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 14.05.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.