MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının usule ilişkin bozma kararına uyularak yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.

- K A R A R -

Davacı vekili, taraflar arasında akdedilen Akaryakıt İstasyonu İşletme Sözleşmesinin feshedilmesine rağmen müvekkili şirkete ait olan, ariyet ve emanet sözleşmesi ile davalıya teslim edilmiş olan ariyetlerin müvekkiline teslim edilmediğini, halen davalı yedinde bulunduğunu iddia ederek menkul malların davalılardan istirdadına, menkullerin fiilen teslim edilmesine kadar geçecek süre için şimdilik 1.000 USD cezai şart tazminatının tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davacı vekili 15.04.2011 tarihli dilekçesi ile talep ettikleri cezai şart miktarını ıslah ederek 129.000 USD cezai şartın faizi ile birlikte tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili,müvekkili şirket tarafından dava konusu malların teslim alınması için davacı şirkete bildirimde bulunduğu halde davacı şirket tarafından bu malları teslim almaktan imtina edildiğini, tazminat talep etme haklarının bulunmadığını,davacı şirketin zarara uğradığını ispat edemediğini, talep edilen tazminat tutarının fahiş olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini istemştir.
Mahkemece yapılan yargılama ve benimsenen 15.12.2014 tarihli bilirkişi raporuna göre,taraflar arasında düzenlenen 10/05/1996 tarihli Akaryakıt İstasyonu İşletme Sözleşmesi, Akaryakıt İstasyonları için Ariyet ve Emanet Sözleşmesi,04/07/1996 Tarihli protokol imzalandığı,taraflar arasındaki sözleşmesinin feshine ve davacı tarafından çekilen ihtara rağmen davalı tarafça ariyetlerin teslim edilmediği,davacı tarafın sözleşmenin 2.md uyarınca cezai şart talep etmeye hak kazandığı bilirkişi raporuna göre davalı tarafın 2010 yılından 2013 yılının sonuna kadar borca batık durumda olduğu,rapor doğrultusunda hesaplanan cezai şart miktarının ödenmesinin talep edilmesi halinde şirketin mahvına sebep olacağı yönündeki değerlendirme doğrultusunda davacı tarafın cezai şart talebinin reddine,mal iadesi davası kabulüne,davacı tarafın cezai şart talep etme hakkının sözleşme uyarınca bulunduğu, bu konudaki davanın hakimin takdir hakkıyla ilgili olduğu gerekçesiyle davalı lehine vekalet ücretine hükmedilmemesine karar verilmiş,hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkemece davalının hükümdeki yargılama gideri,vekalet ücetine yönelik tavzih talebi 19.02.2016 tarihli karar ile reddedilmiş,red kararı davalı vekili tarafından süresinde temyiz edilmiştir.
1-Dava cezai şart alacağının tahsili istemine ilişkin olup yerel mahkemece TBK 121.maddesine göre cezai şart miktarı tamamen tenkis edilerek dava reddolunduğuna göre davalı yararına vekalet ücretine hükmedilmemesinde bir isabetsizlik ve esasen bu hususun tavzih yoluyla düzeltilmesi mümkün olmadığına dair davalı vekilinin tavzih isteminin reddine ilişkin karara yönelik temyiz isteminin reddi ile 19.02.2016 tarihli tavzih isteminin reddi kararının ONANMASINA,
2- Davacının temyizine gelince hükmüne uyulan bozma ilamında davacının cezai şart talep edebileceği açıkça belirtilmiştir. Her ne kadar TTK 22. madde uyarınca tacirler cezai şartın tenkisini talep edemez iselerde yerleşik Yargıtay içtihatları uyarınca hükmolunacak cezai şart şirketin tamamen mahvına neden olacaksa uygun bir miktarda tenkisat yapılması kabul edilmiştir. Bu durumda davalı şirketin ticari faaliyeti ve cezai şart miktarı dikkate alınarak uygun bir miktara hükmedilmek gerekirken kazanılmış haklar gözardı edilerek cezai şartın tamamının tenkis doğru görülmemiştir.
SONUÇ:Yukarıda 1 nolu bentte açıklanan nedenlerle 19.02.2016 tarihli tavzih talebinin reddi kararının ONANMASINA, 2 nolu bentte açıklanan nedenlerle hükmün davalı yararına BOZULMASINA, peşin harcın istek halinde iadesine, 19/12/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.