Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/1, 62/1, 50/1-a, 4, 52/2-4, 53/6. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, mahalli Cumhuriyet savcısı ve sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü;
Sanığın olay günü saat 15:20 sıralarında sevk ve idaresindeki otomobili ile yerleşim yeri içerisinde, bölünmüş yol üzerinde şehir merkezi istikametine seyri sırasında sağ tarafından gelen ve orta refüjde yayalar için ayrılmış boşluğa doğru geçmeye çalışan ...’a yolun sol şeridinde çarpması neticesinde yayanın ölmesine asli kusurlu olarak sebebiyet verdiği olayda,
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, mahalli Cumhuriyet savcısının sanık hakkında bilinçli taksir hükümlerinin uygulanması gerektiğine ilişkin, sanık müdafinin kusur durumuna, ceza miktarına, vekalet ücretine ilişkin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 05.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.