Danıştay 4. Daire 2018/4915 Esas 2022/1934 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
DÖRDÜNCÜ DAİRE
Esas No : 2018/4915
Karar No : 2022/1934

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : … Anonim Şirketi
VEKİLİ : Av. …

KARŞI TARAF (DAVALI) :…
VEKİLİ : Av. …

İSTEMİN KONUSU : … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.

YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacı tarafından, ... firması tarafından düzenlenen 30/12/2014 tarihli faturaya ilişkin olarak 30/05/2016 tarihinde sorumlu sıfatıyla pişmanlıkla verilen 2 No'lu KDV beyannamesiyle beyan edilerek ödenen katma değer vergisinin 1 No'lu beyannamede indirim konusu yapılması gerektiği ihtirazi kaydıyla verilen 2016/5 dönemine ilişkin beyanname üzerinden yapılan tahakkukun fazladan ödendiği ileri sürülen 689.984,54 TL'lik kısmının iptali ve faiziyle beraber iadesi istenilmiştir.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: … Vergi Mahkemesince verilen … tarih ve E:…, K:… sayılı kararda; yasal mevzuat incelendiğinde KDV tevkifat uygulamasının teslim veya hizmet bedeli üzerinden hesaplanan verginin, teslim ve hizmeti yapanlar tarafından değil bu işlemlere muhatap olanlar tarafından kısmen veya tamamen vergi sorumlusu sıfatıyla beyan edilip ödenmesi esası üzerine kurulduğu, tevkifatın genel bütçeli idareler hariç tevkifata tabi işlemin yapıldığı dönemde vergi sorumlularına ait 2 No'lu KDV beyannamesi ile beyan edileceği ve tevkifat uygulayan alıcının KDV mükellefiyetinin bulunması ve tevkifat uyguladığı teslim ve hizmeti indirim hakkı tanınan işlemlerde kullanacak olması halinde sorumlu sıfatıyla beyan edilen tutarın beyanın yapıldığı ay içerisinde verilmesi gereken 1 No'lu KDV beyannamesinde indirim konusu yapabileceği dikkate alındığında vergiyi doğuran olayın vuku bulduğu takvim yılında, İtalyan mukimi firmadan alınan 30/12/2014 tarihli faturaya isabet eden katma değer vergisinin süresi içinde beyan edilip ilgili dönemde indirime konu edilmediği anlaşıldığından söz konusu fatura tutarlarına isabet eden katma değer vergisinin indiriminin kabul edilmemesi suretiyle düzenlenen 2016/5 dönemine ilişkin tahakkuk fişinde hukuka aykırılık bulunmadığı sonucuna varılmıştır. Belirtilen gerekçelerle davanın reddine karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: Bölge İdare Mahkemesince; istinaf başvurusuna konu Vergi Mahkemesi kararının usul ve hukuka uygun olduğu ve davacı tarafından ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği belirtilerek 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : İhtilaf konusu sorumlu sıfatıyla beyan edilen KDV'nin tahakkuk ettiği ve deftere kaydının yapıldığı dönemde indirim konusu edilmesi gerektiği, 15/02/2017 tarihinde yayımlanan 11 No'lu Katma Değer Vergisi Tebliği'nin de haklılıklarını ortaya koyduğu davalı idarenin geçmişteki görüş ve uygulamalarının da bu yönde olduğu, fatura tarihinden hareketle KDV indiriminin reddinin yasaya aykırı olduğu ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : Temyiz isteminin reddi gerektiği savunulmuştur.
TETKİK HÂKİMİ : …
DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Dördüncü Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 17. maddesinin ikinci fıkrası uyarınca duruşma istemi yerinde görülmeyerek işin gereği görüşüldü:
İNCELEME VE GEREKÇE :
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.
KARAR SONUCU :
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. Temyize konu … Bölge İdare Mahkemesi ... Vergi Dava Dairesinin … tarih ve E:…, K:… sayılı kararının ONANMASINA,
3. Temyiz giderlerinin istemde bulunan üzerinde bırakılmasına,
4. 492 sayılı Harçlar Kanunu'na bağlı (3) sayılı Tarife uyarınca, … TL maktu karar harcından, varsa evvelce ödenen harcın mahsubundan sonra kalan harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
5. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, kararın taraflara tebliğini ve bir örneğinin de Vergi Dava Dairesine gönderilmesini teminen dosyanın Vergi Mahkemesine gönderilmesine, 29/03/2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.