Danıştay 7. Daire 2019/2358 Esas 2022/1362 Karar Sayılı İlamı

T.C.
D A N I Ş T A Y
YEDİNCİ DAİRE
Esas No : 2019/2358
Karar No : 2022/1362

TEMYİZ EDEN (DAVACI) : ...Akaryakıt Sanayi ve Ticaret Limited Şirketi
VEKİLİ : Av. ...

KARŞI TARAF (DAVALI) : ...Vergi Dairesi Başkanlığı
(...Vergi Dairesi Müdürlüğü)
VEKİLİ : Av. ...

İSTEMİN KONUSU : ...Bölge İdare Mahkemesi .... Vergi Dava Dairesinin ...tarih ve E:..., K:...sayılı kararının temyizen incelenerek bozulması istenilmektedir.
YARGILAMA SÜRECİ :
Dava konusu istem: Davacının hesap ve işlemlerinin incelenmesi suretiyle düzenlenen vergi inceleme raporuna istinaden 4760 sayılı Özel Tüketim Vergisi Kanunu'nun 4. maddesinin 3. fıkrası kapsamında belgesiz mal bulundurduğunun tespit edildiğinden bahisle söz konusu malların tespit tarihindeki emsal bedeli dikkate alınarak 2017 yılının Aralık ayının (2.) dönemi için re'sen tarh edilen özel tüketim vergisi ile kesilen vergi ziyaı cezasının iptali istemiyle dava açılmıştır.
İlk Derece Mahkemesi kararının özeti: ...Vergi Mahkemesinin ...tarih ve E:..., K:...sayılı kararıyla, olayda, 2016 hesap dönemine ilişkin yapılan kaydi envanter sonucunda davacı tarafından söz konusu dönemde 44.971,72 litre motorin, 15.578,95 litre kurşunsuz benzin ve 99.691,53 kilogram LPG otogazın belgesiz olarak alındığının tespit edildiği, davacı şirket tarafından her ne kadar akaryakıt istasyonunda bulunan otomasyon sistemi nedeniyle belgesiz akaryakıt alım-satımı yapılmasının teknik olarak imkansız olduğu, zira, sistemin uydu bağlantısı ile EPDK’ya veri aktarımı sağlaması nedeniyle istasyondaki tüm hareketlerin kurul tarafından izlenebildiği, 2015 dönem sonunda stok tespiti yapılırken depolardaki fiili miktarın dikkate alınmadığı, 6736 sayılı Yasadan faydalanılması nedeniyle 2015 dönem sonu stoklarında düzeltmenin yapılmadığı ve kaydi envanter farkının 2015 dönem sonu envanter tespitindeki eksiklikten kaynaklandığı ileri sürülmüş ise de, Samsun Gümrük Muhafaza Kaçakçılık ve İstihbarat Müdürlüğü görevlilerince davacı şirketin akaryakıt istasyonunda 20,21,22,23/11/2016 tarihlerinde yapılan denetimde, anılan tarihlerde yapılan akaryakıt satışlarına ilişkin rakamların diğer günlere oranla yüksek olduğu ve yazar kasalara müdahale edilerek satış miktarlarının otomasyon ve yazar kasalarda düşük gösterilerek vergi kaybına neden olunduğu yönünde rapor düzenlenmesi, 213 sayılı Vergi Usul Kanunu'nun 186. maddesi uyarınca envanter çıkarmanın, bilanço günündeki mevcutları, alacakları ve borçları saymak, ölçmek, tartmak ve değerlemek suretiyle kesin bir şekilde ve müfredatlı olarak tespit etmek suretiyle yapılacağı, ancak ticari teamüle göre tartılması, sayılması ve ölçülmesi mutat olmayan malların değerlerinin tahminen tespit olunacağına ilişkin düzenleme karşısında davacının dönem sonu stoklarına ilişkin kaydi envanter kaydı farkıyla ilgili açıklamasının ticari teamüllere uygun olmadığı, diğer yandan tacir olan davacının 6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu'nun 18. maddesinin 2. fıkrası uyarınca bütün faaliyetlerinde basiretli bir iş adamı gibi hareket etmesi gerekmekte olup, kendi tuttuğu kayıtların usulsüz olduğu iddiasıyla bu durumdan faydalanmasının hukuken mümkün olmadığı, ayrıca 4760 sayılı Özel Tüketim Vergisi Kanunu’nun 4. maddesi uyarınca mal ve hizmetlere ait alış belgelerinin ibrazı için tespit tarihinden itibaren verilmesi gereken 10 günlük sürenin davacı tarafından, belgesiz alışı bulunmadığı neden gösterilerek istenilmediği ve belgesi ibraz edilemeyen akaryakıt alımı nedeniyle vergi inceleme tutanağının düzenlenerek imzalandığı tarih tespit tarihi olarak alınmak suretiyle, bu tarihteki emsal bedel üzerinden yapılan matrah takdirinin uygun olduğu, bu itibarla, bir kısım akaryakıt alımını kayıt ve beyan dışı bıraktığı saptanan davacı şirket adına re'sen tarh edilen özel tüketim vergisi ve kesilen vergi ziyaı cezasında hukuka aykırılık bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Bölge İdare Mahkemesi kararının özeti: İstinaf başvurusuna konu kararın hukuka ve usule uygun olduğu ve davacı tarafından ileri sürülen iddiaların söz konusu kararın kaldırılmasını sağlayacak nitelikte görülmediği gerekçesiyle 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 45. maddesinin 3. fıkrası uyarınca istinaf başvurusunun reddine karar verilmiştir.

TEMYİZ EDENİN İDDİALARI : Petrol istasyonunda bulunan otomasyon sistemi nedeniyle belgesiz akaryakıt bulundurmalarının mümkün olamayacağı, idarece düzenlenen vergi inceleme raporunun somut tespitlere dayanmadığı, kaydi envanter sonucunda ortaya çıktığı ileri sürülen fazlalığın 2015 yılında yapılandırma başvurusundan yararlanmaları nedeniyle dönem sonu stoğunun eksik girilmesinden kaynaklanabileceği ileri sürülmektedir.

KARŞI TARAFIN SAVUNMASI : İstemin reddi gerektiği savulmaktadır.

DANIŞTAY TETKİK HÂKİMİ ...DÜŞÜNCESİ : Temyiz isteminin reddi ile usul ve yasaya uygun olan kararın onanması gerektiği düşünülmektedir.

TÜRK MİLLETİ ADINA
Karar veren Danıştay Yedinci Dairesince, Tetkik Hâkiminin açıklamaları dinlendikten ve dosyadaki belgeler incelendikten sonra gereği görüşüldü:

HUKUKİ DEĞERLENDİRME:
Bölge idare mahkemelerinin nihai kararlarının temyizen bozulması, 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 49. maddesinde yer alan sebeplerden birinin varlığı hâlinde mümkündür.
Temyizen incelenen karar usul ve hukuka uygun olup, dilekçede ileri sürülen temyiz nedenleri kararın bozulmasını gerektirecek nitelikte görülmemiştir.


KARAR SONUCU:
Açıklanan nedenlerle;
1. Temyiz isteminin reddine,
2. ...Bölge İdare Mahkemesi .... Vergi Dava Dairesinin ...tarih ve E:..., K:...sayılı kararının ONANMASINA,
3. Hüküm altına alınan tutar üzerinden binde 9,10 oranında ve ...TL'den az olmamak üzere hesaplanacak nispi karar harcından, Dairece karara bağlanan harcın mahsubundan sonra, kalan harç tutarının temyiz eden davacıdan alınmasına,
4. 2577 sayılı İdari Yargılama Usulü Kanunu'nun 50. maddesi uyarınca, bu kararın taraflara tebliği ve bir örneğinin de Bölge İdare Mahkemesine gönderilmesini teminen dosyanın ilk derece Mahkemesine gönderilmesine, 29/03/2022 tarihinde kesin olarak oybirliğiyle karar verildi.