MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali, mala zarar verme
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanıklar hakkında hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarından verilen hükümler temyiz edilmekle, başvuruların süresi ve kararların niteliği ile suçların tarihine göre dosya görüşüldü:
5271 sayılı CMK’nun 291/1. fıkrasında temyiz istemi ve süresine ilişkin düzenlemede, "Tutuklu bulunan sanık hakkında 263 üncü madde hükmü saklıdır" hükmü, CMK’nın 263. maddesinde ise "Tutuklu bulunan şüpheli veya sanık, zabıt kâtibine veya tutuklu bulunduğu ceza infaz kurumu ve tutukevi müdürüne beyanda bulunmak suretiyle veya bu hususta bir dilekçe vererek kanun yollarına başvurabilir." hükmünün yer alması, yine CMK’nın 232/6. fıkrasında "Hüküm fıkrasında, 223 üncü maddeye göre verilen kararın ne olduğunun, uygulanan kanun maddelerinin, verilen ceza miktarının, kanun yollarına başvurma ve tazminat isteme olanağının bulunup bulunmadığının, başvuru olanağı varsa süresi ve merciinin tereddüde yer vermeyecek şekilde açıkça gösterilmesi gerekir." şeklindeki düzenlemeler karşısında ceza infaz kurumunda bulunan ve SEGBİS ile duruşmaya katıldığı anlaşılan sanık ...’un yukarıdaki maddeler çerçevesinde CMK’nın 263. maddesinde gösterilen usul ile de temyiz başvurusunda bulunabileceğinin hatırlatılmaması karşısında ve yine sanığın yüzüne karşı verilen 05/03/2019 tarihli kararda, yasa yoluna başvuru süresinin "Tefhim ve tebliğden itibaren" denmek suretiyle tebliğin T.C. Anayasasının 40/2, 5271 sayılı CMK’nun 34/2, 231/2 ve 232/6. maddelerinde öngörülen yöntemlere uygun olarak yapılmadığı ve temyiz süresinin başlangıcı için yanıltıcı ifade kullanıldığından; sanık ...’un temyizinin süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
Sanık ...’un adli sicil kaydında gözüken Konya 10. Asliye Ceza Mahkemesi’nin 2009/638 Esas ve 2010/96 Karar sayılı 26.02.2010 kesinleşme tarihli 5237 sayılı TCK’nun 116/2. maddesi gereği hükmedilen 1 yıl 8 ay hapis cezasına ilişkin ilamının tekerrüre esas olmasına rağmen sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nun 58. madde hükümlerinin uygulanmaması aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, uyulan bozmaya, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçların sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1) Sanıklar hakkında yapılan bozmanın lehe olması nedeniyle bozma sonrası yapılan yargılama giderlerinin sanıklara yüklenemeyeceğinin gözetilmemesi,
2) Suçu birlikte işleyen sanıklardan neden oldukları yargılama giderlerinin ""Ayrı ayrı"" yerine, "Eşit şekilde"" alınmasına hükmedilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK’nın 326/2. maddesine aykırı davranılması,
3) Sanıklar hakkında gece vakti iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçundan hüküm kurulurken kanun maddesinin 116/2-4. yerine 116/1-2. olarak gösterilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ...’un temyiz nedenleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedenleri yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, hüküm fıkrasından bozma sonrası yargılama giderlerine ilişkin kısım çıkarılarak yerine, "Sanıklar hakkında bozma sonrası yapılan yargılama giderlerinin Hazine üzerine bırakılmasına, bozma öncesi yargılama giderlerinden sanıkların sebebiyet verdikleri oranda ayrı ayrı sorumlu tutulmalarına" cümlesinin yazılması ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçuna ilişkin hükümden "116/1-2" şeklindeki uygulama maddesi çıkartılarak yerine "116/2-4" yazılmak suretiyle, diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 18/09/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.