KANUN YARARINA BOZMA
Hırsızlık suçundan sanık ..."nın 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 141/1, 143/1 ve 35/2. maddeleri gereğince 7 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 231/5. maddesi gereğince hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ve 5 yıl denetim süresi belirlenmesine dair Pendik 2. Asliye Ceza Mahkemesinin 07/02/2012 tarihli ve 2010/906 esas, 2012/82 sayılı kararının 13/03/2012 tarihinde kesinleşmesini müteakip, denetim süresi içerisinde 13/12/2012 tarihinde işlediği kasıtlı bir suç işlemesi nedeni ile yeniden yapılan yargılama neticesinde 5237 sayılı Kanun"un 141/1, 143/1 ve 35/2. maddeleri gereğince 7 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin İstanbul Anadolu 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 25/09/2014 tarihli ve 2014/246 esas, 2014/555 sayılı kararının, Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 19/10/2017 tarihli ve 2016/4270 esas, 2017/11014 karar sayılı ilamı ile onanması sonucu kesinleşmesini müteakip, Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 02/12/2016 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 34. maddesi ile 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 253. maddesinde yapılan değişiklik neticesinde hırsızlık suçunun uzlaştırma kapsamına alındığından bahisle yeniden değerlendirme yapılması talebinin reddine dair İstanbul Anadolu 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 17/11/2017 tarihli ve 2014/246 esas, 2014/555 sayılı ek kararına karşı yapılan itirazın kabulü ile anılan kararın uzlaştırma işlemlerinin yapılabilmesi maksadıyla kaldırılmasına ilişkin mercii İstanbul Anadolu 13. Ağır Ceza Mahkemesinin 23/07/2018 tarihli ve 2018/181 değişik iş sayılı kararı ile anılan karar sonrasında, taraflar arasında uzlaştırmanın sağlanamaması nedeni ile sanık hakkındaki hükmün aynen infazına dair İstanbul Anadolu 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 18/01/2019 tarihli ve 2014/246 esas, 2014/555 sayılı ek kararına karşı yapılan itirazın kabulüne ilişkin mercii İstanbul Anadolu 7. Ağır Ceza Mahkemesinin 28/02/2019 tarihli ve 2019/255 değişik iş sayılı kararına karşı, Adalet Bakanlığı"nın 14/05/2019 gün ve 94660652-105-34-4757-2019-Kyb sayılı yazısı ile Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 24/05/2019 gün ve 2019/55592 sayılı ihbarnamesiyle Dairemize gönderildiği,
MEZKUR İHBARNAMEDE;
Dosya kapsamına göre, sanık hakkında İstanbul Anadolu 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 25/09/2014 tarihli ve 2014/246 esas, 2014/555 sayılı kararı ile verilen mahkumiyet hükmünün Yargıtay 13. Ceza Dairesinin 19/10/2017 tarihli ilamı ile “ sanığın eyleminin 5237 sayılı TCK’nın 142/1-e. maddesine uyduğu gözetilmeden yazılı şekilde karar verilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma sebebi yapılmamıştır.” şeklindeki gerekçe ile eleştirilerek hükmün onandığı anlaşılmakla, sanığın eylemine ilişkin suç vasfında yanılmanın sonraki hukuksal değerlendirmelerde kazanılmış hak sağlamayacağı ve sanığın eyleminin 5237 sayılı Kanun"un 141. Maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğundan bahisle uzlaştırma işlemlerinin yapılamayacağı gözetilmeksizin, İstanbul Anadolu 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 17/11/2017 tarihli ve 2014/246 esas, 2014/555 sayılı ek kararı ile İstanbul Anadolu 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 18/01/2019 tarihli ve 2014/246 esas, 2014/555 sayılı ek kararına karşı yapılan itirazların reddi yerine yazılı şekilde kabulüne karar verilmesinde isabet görülmediğinden anılan kararın bozulması gerektiğinin ihbar olunduğu anlaşılmıştır.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Sanığın, inşaat alanından hırsızlık yaparken yakalanması şeklinde gerçekleşen olayda, Dairemizin 19.10.2017 tarih, 2016/4270 esas ve 2017/11014 karar sayılı ilamında da belirtildiği üzere, sanığın eyleminin 5237 sayılı Kanunu"nun 142/1-e. maddesinde düzenlenen nitelikli hırsızlık suçunu oluşturduğu ve suçun uzlaştırma kapsamı dışında kaldığı anlaşılmakta ise de; sanık hakkında kesinleşen hükmün TCK"nın 141. maddesine uyması ve hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bendler arasında yer alan ve 5237 sayılı TCK"nın 141. maddesinde tanımı yapılan hırsızlık suçunun da uzlaşma kapsamına alınması, sanık hakkında TCK"nın 141. maddesinden kesinleşen hükmün Yargıtay denetiminden geçmesi sebebiyle sanık bakımından sonradan lehine değişecek kanun değişiklikleri bakımından kazanılmış hak teşkil edeceği gözetilerek 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bendler arasında yer alan ve 5237 sayılı TCK"nın 141. maddesinde tanımı yapılan hırsızlık suçunun da uzlaşma kapsamına alındığı anlaşılmakta ise de; hırsızlık suçunun gece vakti işlenmesi halinde eylemin nitelikli hırsızlık suçuna dönüşeceği ve eylemi uzlaşma kapsamı dışına çıkaracağı gözetilip yüklenen suçu gece vakti işlediği anlaşılan sanık hakkında uzlaşma hükümleri uygulanamayacağı gözetilmeden gözetilip yüklenen suçu gece vakti işlediği anlaşılan sanık hakkında uzlaşma hükümleri uygulanamayacağı belirlenmekle değişik gerekçe ile kanun yararına bozma istemine dayanan Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın ihbar yazısı incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmüş olduğundan KABULÜ ile hırsızlık suçundan sanık ..."nın hakkında verilen İstanbul Anadolu 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 17/11/2017 tarihli ve 2014/246 esas, 2014/555 sayılı ek kararı ile İstanbul Anadolu 4. Asliye Ceza Mahkemesinin 18/01/2019 tarihli ve 2014/246 esas, 2014/555 sayılı ek kararına karşı yapılan itirazların reddi kararının 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 309. maddesinin 3. fıkrası uyarınca BOZULMASINA, aynı maddenin 4. fıkrasının (a) bendi uyarınca müteakip işlemlerin mahallinde yerine getirilmesine, dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına gönderilmesine, 07/11/2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.