Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Özel hayatın gizliliğini ihlal
Hüküm : TCK"nın 38/1. maddesi yollamasıyla aynı Kanun’un 134/1,134/1-2, 62, 50/1-a, 52, 52/4. maddeleri gereğince mahkumiyet



Özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
05.07.2012 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6352 sayılı Yargı Hizmetlerinin Etkinleştirilmesi Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması ve Basın Yayın Yoluyla İşlenen Suçlara İlişkin Dava ve Cezaların Ertelenmesi Hakkında Kanun"un 81. maddesi ile yapılan değişiklikten önce yürürlükte olan ve sanığın lehine olduğu kabul edilen TCK"nın 134/1-2. madde, fıkra ve cümlesindeki görüntü veya seslerin kayda alınması suretiyle özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan dolayı temel cezanın doğrudan TCK"nın 134/1-2. madde, fıkra ve cümlesi gereğince tayin edilmesi gerektiği gözetilmeksizin, aynı Kanun"un 134/1-1. madde, fıkra ve cümlesi uyarınca temel ceza belirlenip, daha sonra artırım yapılması, sonuç ceza değişmediğinden, TCK"nın 134/1. madde ve fıkrasında, 6352 sayılı Kanun"un 81. maddesi ile yapılan değişiklikten önce ve suç tarihinde yürürlükte bulunan düzenlemede, hapis cezası ile adli para cezasının seçenek olarak öngörüldüğü ve TCK"nın 50/2. madde ve fıkrasına göre seçenek cezalardan tercih edilen hapis cezasının adli para cezasına çevrilemeyeceği gözetilmeksizin, sanığa özel hayatın gizliliğini ihlal suçundan hükmedilen hapis cezasının TCK"nın 50/1. madde ve fıkrası gereğince adli para cezasına çevrilmesi, aleyhe temyiz bulunmadığından, bozma nedenleri olarak kabul edilmemiştir.
Uyulmasına karar verilen 13.09.2017 tarihli bozma ilamında ifade edilmesine rağmen sanığa hükmedilen adli para cezası taksitlendirildikten sonra TCK"nın 52/4. madde ve fıkrası gereğince ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceği kararda belirtilmemiş ise de, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23.01.2018 tarihli, 2017/463 esas, 2018/20 karar sayılı ve 23.01.2018 tarihli, 2015/962 esas, 2018/16 karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, TCK"nın 52/4. madde ve fıkrasına yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.

Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddiyle, eleştiri dışında, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 05.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.