Kenevir ekme - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2020/15987 Esas 2020/9641 Karar Sayılı İlamı

10. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/15987
Karar No: 2020/9641
Karar Tarihi: 24.12.2020

Kenevir ekme - Yargıtay 10. Ceza Dairesi 2020/15987 Esas 2020/9641 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Düzce 2. Ağır Ceza Mahkemesi, sanık hakkında kenevir ekme suçu nedeniyle mahkumiyet kararı vermiştir. Sanığın adli sicil kaydına göre tekerrüre esas alınan hükümlülüğün, \"kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma\" suçuna ilişkin olduğu belirtilmiştir. Kanunda yapılan değişiklikler nedeniyle, tekerrüre esas alınan ilamla ilgili olarak yasal bir uyarlama işlemi yapılmadığı takdirde, tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı infaz aşamasında göz önünde bulundurulması gerektiği vurgulanmıştır. Mahkeme, sanığın temyiz itirazlarından sadece birinin yerinde olduğunu belirtmiş ve hükmü kazanılmış hak nedeniyle düzelterek onamıştır. Kanun maddeleri olarak; 6545 sayılı Kanun ve TCK'nın 191. maddesi, CMUK'nın 326. maddesi, 5320 sayılı Yasa ve CMUK'nın 322. maddesi işaret edilmiştir.

10. Ceza Dairesi 2020/15987 E. , 2020/9641 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : DÜZCE 2. Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Kenevir ekme
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:

Sanığın adli sicil kaydında yer alan ve tekerrüre esas alınan hükümlülüğünün “kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma” suçuna ilişkin olduğu, 6545 sayılı Kanunla getirilen TCK"nın 191. maddesindeki değişiklikler ile koşullarının oluşması durumunda, "hükmün açıklanmasının geri bırakılması" ve “davanın düşmesi” seçeneklerine de yer verilmesi nedeniyle, tekerrüre esas alınan ilamla ilgili olarak yasal değişiklik sonrası bir uyarlama işlemi yapılıp yapılmadığının araştırılması, yapılmamışsa uyarlama yargılaması yapıldıktan sonra sonucuna göre tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı hususunun infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Bozmaya uyulduğu, yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipinin doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
27.01.2015 tarihli kararı sadece sanığın temyiz ettiği, bozma sonrası sanık hakkında kurulan yeni hükümde aleyhe temyiz bulunmaması nedeniyle verilen cezanın önceki cezadan daha ağır olamayacağı, bu hususun 1412 sayılı CMUK"nın 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hak teşkil ettiğinin gözetilmemesi,
Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde olduğundan, hükmün BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasının 2. paragrafına "3 yıl 4 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına" ibaresinden sonra gelmek üzere "CMUK"nın 326/son maddesi uyarınca ./..

kazanılmış hak nedeniyle, sanık hakkında hükmolunan 3 yıl 4 ay hapis cezasının 1 yıl hapis cezası üzerinden infazına"" cümlesinin yazılması suretiyle, hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 24.12.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.