Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki alacaklı vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Sair temyiz itirazları yerinde değil ise de;
İcra ve İflas Kanunun 68/son fıkrasının ilk cümlesine göre; “itirazın kaldırılması talebinin esasa ilişkin nedenlerle kabulü halinde borçlu, talebin aynı nedenlerle reddi halinde ise alacaklı, diğer tarafın talebi üzerine tazminata mahkum edilir.” İcra Mahkemesince  alacaklının itirazın kaldırılması istemi sadece takip dayanağı belgenin İ.İ.K.’nun 68/1.maddesinde belirtilen belge niteliğinde olmadığından bahisle işin esası incelenmeksizin reddedildiğinden  ve bu nedenle  borçlu  yararına  tazminat verilmesi için aynı maddenin son  bendinde  öngörülen (talebin esasa ilişkin nedenlerle reddi) şeklindeki koşul oluşmadığından  alacaklının tazminatla sorumlu tutulması  isabetsiz olup hükmün bu nedenle  bozulması gerekmekle beraber, anılan yanlışlığın giderilmesi  yeniden  yargılama yapılmasını zorunlu  kılmadığından kararın düzeltilerek onanması yoluna gidilmiştir.
SONUÇ : Alacaklı vekilinin temyiz itirazlarının kısmen kabulü ile Divriği İcra Mahkemesinin  22.01.2008 tarih ve 2007/17 esas, 2008/2 karar sayılı  kararının hüküm bölümünün ( 1 ). Maddesinde yer alan “itiraza konu alacağın %40’ı oranında icra inkar tazminatının davacıdan alınarak davalıya verilmesine” sözcüklerinin silinerek  karar metninden çıkartılması ve kararının düzeltilmiş bu şekliyle İİK 366 ve HUMK’nun 438. maddeleri uyarınca (ONANMASINA), mahkeme kararı düzeltilerek onandığından harç alınmasına mahal olmadığına, 14.10.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.