Yargıtay - Nitelikli hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2020/5139 Esas 2021/465 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/5139
Karar No: 2021/465
Karar Tarihi: 20.01.2021

Nitelikli hırsızlık - mala zarar verme - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2020/5139 Esas 2021/465 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkum edilmiştir. Mala zarar verme suçundan verilen adli para cezasına ilişkin temyiz talebi reddedilmiştir. Ancak hırsızlık suçuna ilişkin temyiz talebi kabul edilmiş ve karar bozulmuştur. Sanığın savunmasının SEGBİS sistemi aracılığıyla da alınması gerektiği vurgulanmıştır. Kararda, 6217 sayılı Kanunun 26. maddesi ve 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesindir denilerek, sanık hakkında tayin edilen 2.000 TL adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığı belirtilmiştir. Hırsızlık suçuna ilişkin olarak ise, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/2-h maddesinde öngörülen cezanın alt sınırının 5 yıl hapis cezası olduğu hatırlatılmıştır. Kanun maddesi, \"Sahtecilik, resmi belgede sahtecilik ve özel belgede sahtecilik suçu işleyen kişi, fiilinin mağduru hakkında yahut sahtecilik suçunu öğrenen resmi makam ve kuruluşlar tarafından tutulan kamu kayıtları ile zimmet, irtikâp, rüşvet, hırsızlık, nitelikli dolandırıcılık, kaçakçılık, nitelikli yağma ve nitelikli hırsızlık suçlarından hükümlü olan kişilere ait özel belgelerle ilgili sahtecilik suçu hâlinde, beş yıldan yedi yıla kadar hapis cezası ile cezalandırılır.\" şeklindedir.

6. Ceza Dairesi 2020/5139 E. , 2021/465 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Nitelikli hırsızlık, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14.04.2011 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun"un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000 TL"ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, sanık hakkında tayin edilen 2.000 TL adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi gereğince sanık müdafinin temyiz isteminin tebliğnameye aykırı olarak REDDİNE,
II-Hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Sanık ...’ın üzerine atılı 5237 sayılı TCK"nın 142/2-h maddesinde öngörülen cezanın alt sınırının 5 yıl hapis cezası olması nedeniyle, sanığın duruşmada hazır bulundurulması, bunun mümkün olmaması durumunda ise SEGBİS sistemi aracılığıyla savunmasının alınması gerektiği gözetilmeden, talimat mahkemesince savunmasının alınması suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 196/2. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 20.01.2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.