Taksirle Öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/5109 Esas 2020/1099 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle Öldürme
Hüküm : CMK’nın 223. maddesi gereği beraat

Taksirle öldürme suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü 11:40 sıralarında yerleşim yeri içi, orta refüjle bölünmüş, 13,5 m genişliğe sahip, çok şeritli, orta refüjde 10 m genişliğinde 75 cm yüksekliğinde beton bariyer olan, kaldırım, emniyet şeridi bulunan düz eğimli asfalt yolda; gündüz vakti hava açık ve zemin kuru iken; sanık idaresindeki otomobil ile sol şeritte seyir halinde iken seyir istikametine göre sağ tarafından, yan şeridinde aynı istikamete seyir halinde olan sürücüsü ve plakası tespit edilemeyen bir aracın önünden çıkarak sol tarafa geçiş yapmakta olan yaya ..."e aracının sol ön köşe ve sol çamurluk kesimleri ile çarpması neticesinde yayanın öldüğü olayda; sanığın beton bariyer ile bölünmüş ve yaya geçişine kapalı olan bölünmüş yolda seyri sırasında seyir istikametine göre sağ tarafından, yan şeridinde seyir halinde olan bir vasıtanın önünden çıkarak sol tarafa geçiş yapmakta olan yayaya çarptığı kazada beton bariyerin mevcut olduğu ve ölen yayanın hareket halindeki vasıtanın önünden çıkması nedeniyle görüşün sınırlı olduğu hususları gözetildiğinde sanığın kusuru bulunmadığından bahisle beraatine karar verilmesine yönelik mahkemenin kabul ve takdirinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin kusura, sanığın ehliyetinin olmadığına, keşif yapılması gerektiğine ilişkin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine ancak;
Olayda kusuru bulunmadığı kabul edilen sanık hakkında CMK"nın 223/2-c maddesi uyarınca beraat kararı verilmesi gerekirken, CMK"nın 223 maddesi uyarınca beraat kararı verilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 1. fıkrasındaki “CMK"nın 223” ibaresinin çıkarılarak yerine “CMK’nın 223/2-c maddesinin eklenmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 04/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.