İNCELENEN KARARIN;
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/2-b-e, 22/3, 62. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın, kusur durumuna ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması gerektiğine yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Dosya içeriğine göre, suç tarihinde geceleyin meskun mahal dışındaki aydınlatma bulunmayan menfez çalışması sebebiyle daralan karayolundan yürümekte olan katılanın, yol kenarında herhangi bir ışıklı uyarıcı levha veya düşmeyici önleyici etkili önlem alınmaması sebebiyle 7 metre derinliğindeki menfeze düşerek hayati tehlike geçirecek ve hayati fonksiyonlarına etkisi 4. derece kırık olacak şekilde yaralandığı, yol yapım çalışmasını üstlenen firmanın şantiye şefi olan sanığın menfez ağzını şeritle degil de engelleyici tahta veya demir çubuklarla germeyip, gece yeterli uyarıcı ve ikaz edici ışıklı levhalar bulundurmadığından asli kusurlu olduğunun tespit edildiği olayda; her ne kadar 03.05.2013 tarihli jandarma görevlilerince tutulan tutanakta yol yapım çalışması kazı ve menfez alanında tabela, levha, ışıklı levha konulmayarak kişilerin can ve mal güvenliğinin tehlikeye düşürüldüğünün tespit edilmesi sebebiyle suçun bilinçli taksirle işlendiği kabul edilmiş ise de; bahsi geçen tutanağın Karayolları Bölge Müdürlüğü’ne bildirdiği, hakkında ek kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verilen şirket yetkilisi Özgür’ün ifadesinden de bu tutanaktan haberdar olduğunun anlaşıldığı ancak şantiye şefi olan sanığın tutanaktan haberdar edildiğine dair dosya arasında delil bulunmadığının anlaşılması karşısında, sanık hakkında şartları oluşmadığı halde TCK’nın 22/3. maddesi uygulanarak fazla ceza tayini,
Kabule göre de;
2-Sanık hakkında temel ceza tayin edilirken uygulama maddesi olan TCK’nın 89/1. maddesinin gösterilmemesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA; 04/02/2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.