Yargıtay 7. Hukuk Dairesi 2015/285 Esas 2015/11937 Karar Sayılı İlamı

İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazlarının reddine,
2-Davacı vekili, müvekkilinin çalıştığı dönemler içerisinde hak ve alacaklarını alamadığını, işverenin müvekkilini 2012 yılı Kasım ayından 2013 yılı Ocak ayına kadar ücretsiz izne ayırdığını, 2013 yılı Ocak ayında ise yine bir yıllığına ücretsiz izne ayırdığını, önceki dönemlerden kaynaklanan işçi alacaklarının ödenmemesi ve sürekli olarak ücretsiz izne ayrılması nedeniyle 11/01/2013 tarihinde iş akdini feshettiğini iddia ederek kıdem tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının tahsilini talep etmiştir.
Davalı vekili, davacının şirketi ibra ettiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
İşverene ait bir ya da birkaç işyerinde belli bir süre çalışmış bir işçinin, işini kaybetmesi halinde, işinde yıpranması, yeni bir iş edinmede karşılaşacağı güçlükler ve işyerine sağladığı katkı göz önüne alınarak, geçmiş hizmetlerine karşılık işveren tarafından işçiye kanuni esaslar dahilinde verilen toplu paraya “kıdem tazminatı” denilmektedir. Kıdem tazminatının koşulları, hesabı ve ödeme şekli doğrudan İş Kanunlarında düzenlenmiştir. Ayrıca işçinin, iş sözleşmesinin askıda olduğu süreler kıdem süresinden sayılmamalıdır. Örneğin ücretsiz izinde geçen süreler iş sözleşmesi bu süre içinde askıda sayılacağından kıdem tazminatına esas süre bakımından dikkate alınmaz.
Somut olayda; davacı taraf sunduğu dava dilekçesinde 2012 yılı Kasım ayından iş akdinin fesih tarihi olan 11/01/2013 tarihine kadar davalı işverence ücretsiz izne ayrıldığını beyan etmiştir. O halde mahkemece davacının kendi beyanı ile sabit olduğu üzere 2012 yılı Kasım ayından 11/01/2013 tarihine kadar geçen ücretsiz izin süresinin toplam hizmet hizmet süresinden dışlanarak bulunacak hizmet süresine göre kıdem tazminatının belirlenmesi zorunludur. Ne var ki, hükme esas alınan bilirkişi raporunda davacının kesintisiz olarak 24/12/2009-11/01/2013 tarihleri arasında 3 yıl 17 gün çalıştığı bildirilmiş ve bilirkişi tarafından belirlenen bu 3 yıl 17 gün esas alınarak kıdem tazminatı hesap edilerek hüküm kurulmuştur. Yapılması gereken davacın ücretsiz izinde bulunduğu sürenin kıdem tazminatına esas hizmet süresinin tespitinde dışlanması suretiyle bulunacak hizmet süresi üzerinden kıdem tazminatı miktarı belirlenerek çıkacak sonuca göre bir karar vermektir.
Ayrıca yıllık izin ücreti, ulusal bayram genel tatil ücreti ve asgari geçim indirimi alacağı hesabında da davacının ücretsiz izinde bulunduğu sürede fiili çalışmasının bulunmadığı gözetilmeden bu dönem için de hesaplama yapılması hatalı olmuştur.
O halde davalı vekilinin bu yönü amaçlayan temyiz itirazı kabul edilmeli ve karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 11.06.2015 gününde oybirliği ile karar verildi.