Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/4683 Esas 2019/16158 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/4683
Karar No: 2019/16158
Karar Tarihi: 06.11.2019

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/4683 Esas 2019/16158 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, hırsızlık suçunu işleyen sanığın mahkum edildiği bir davada verilen hüküm temyiz edilmiştir. Mahkeme, Anayasa Mahkemesi'nin 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin kararını dikkate alarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının infaz aşamasında gözetilmesi gerektiğine karar vermiştir. Dosya ve duruşma tutanakları incelendiğinde, atılı suçun sanık tarafından işlendiği kabul edilmiştir. Ancak, mahkeme, sanık hakkında şartları oluşmadığı halde 5237 sayılı TCK'nın 145. maddesinin uygulanması suretiyle eksik cezaya hükmedildiğini, sanığın soruşturma aşamasında kollukça yakalandığında müştekiye ait suça konu eşyaları sakladığı yeri göstererek iadeyi sağladığının anlaşılması karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nın 168/1 maddesinin uygulanması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde uygulama yapıldığını ve sanık hakkında belirlenen cezanın eksik tayin edildiğini belirtmiştir. Bu nedenle, mahkeme kararı bozulmuştur. Kanun maddeleri şu şekildedir:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 145. maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 168/1 maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 142/2h maddesi
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 62/1 maddesi

13. Ceza Dairesi 2019/4683 E. , 2019/16158 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi’nin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak bu maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hâkimin takdirine göre; atılı suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanık hakkında şartları oluşmadığı halde 5237 sayılı TCK"nın 145. maddesinin uygulanması suretiyle eksik cezaya hükmedilmesi,
2-Sanığın soruşturma aşamasında kollukça yakalandığında müştekiye ait suça konu eşyaları sakladığı yeri göstererek müştekiye iadeyi sağladığının anlaşılması karşısında, sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 168/1 maddesinin uygulaması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde uygulama yapılması,
3-Kabule göre de;
Sanık hakkında 5237 sayılı TCK’nın 142/2h ve 145. maddeleri uyarınca belirlenen 3 yıl 9 ay hapis cezasından TCK"nın 62/1 maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılarak sonuç cezanın 3 yıl 1 ay 15 gün hapis cezası yerine 2 yıl 13 ay 15 gün hapis cezasına hükmedilmesi suretiyle eksik ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’in ve o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK’nun 326/son maddesi uyarınca kazanılmış hakkın korunmasına 06.11.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.