5809 sayılı Elektronik Haberleşme Kanunu’na muhalefet suçundan sanık ..."ın anılan Kanun"un 56/4. maddesi yollamasıyla 63/10, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 62/1 ve 52/2. maddeleri uyarınca 1.000,00 Türk lirası adlî para cezası ile cezalandırılmasına dair ANKARA 49. Asliye Ceza Mahkemesinin 28/11/2019 tarihli ve 2019/89 esas, 2019/772 sayılı kararı aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığından verilen 30.12.2020 tarihli kanun yararına bozma istemini içeren dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 15.01.2021 tarihli ve KYB. 2021-2060 sayılı ihbarnamesi ile daireye verilmekle okundu.
Mezkür ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, katılanın bilgisi dışında sahte cep telefonu aboneliği sözleşmesi düzenlediğinden bahisle sanığın mahkûmiyetine karar verilmişse de, dosyada mevcut 28/09/2019 tarihli bilirkişi raporu ile söz konusu abonelik sözleşmelerinde yer alan imzaların sanığa ait olmadığının tespit edildiği, sanığın savunmasında suçlamayı kabul etmeyerek bahse konu sözleşmenin ... isimli çalışanları tarafından aktive edildiğini belirttiği anlaşılmakla, sanığın gösterdiği tanıklar dinlenilmeden ve bu tanıkların dinlenilmesinden vazgeçilmesine dair usulüne uygun bir karar verilmeden, sadece sözleşmelerin sanığın sahibi ve yetkilisi olduğu bayi tarafından gerçekleştirildiğinden bahisle yazılı şekilde karar verilmesinde isabet görülmemiş ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozmaya atfen ihbar olunmuş bulunmakla Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Suçtan doğrudan doğruya zarar gören ve yargılamaya katılma hakkı bulunan kurum olan Bilgi Teknolojileri ve İletişim Kurumu dava duruşmadan haberdar edilmeden yargılama sonlandırıldığı gibi, adı geçen kuruma gerekçeli kararın tebliği de yapılmadığı ve bu nedenle kanuna yararına bozma istemine konu kararın kesinleşmediği anlaşıldığından,
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının kanun yararına bozma isteğinin REDDİNE, 25/11/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.