Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2015/1323 Esas 2017/2051 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/1323
Karar No: 2017/2051
Karar Tarihi: 12.06.2017

Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2015/1323 Esas 2017/2051 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ağır ceza mahkemesi yağma suçuyla ilgili bir mahkumiyet kararı vermiş. Temyiz sonucunda, sanıkların suçu işlediği kabul edilmiş ve usul ve yasaya aykırılık bulunmamıştır. Ancak, zorunlu savunma ücretinin sanıklardan alınması hüküm altına alınmıştır. Bu hüküm, baro tarafından görevlendirilen zorunlu savunmanın ücretinin yeterli ödeme gücü bulunmayan sanıktan alınamayacağına dair yönetmelik gereği bozulmuştur. Bu nedenle, karar düzeltilerek onaylanmıştır.
Kanun Maddeleri:
- Anayasa Mahkemesi’nin 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas 2015/85 Karar sayılı iptal kararı
- TCK'nın 53. maddesi
- TC. Anayasası'nın 90. maddesi
- Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6/3-c maddesi
- 5271 sayılı CMK'nın 150, 234 ve 239. maddeleri
- 5320 sayılı Yasanın 13. maddesi
- Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi
- 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesi gibi kanun maddeleri yer almaktadır.

6. Ceza Dairesi 2015/1323 E. , 2017/2051 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:

Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas 2015/85 Karar sayılı iptal kararının TCK"nın 53. maddesinin uygulanması yönünden infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüş,
Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulunun takdirine göre; suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.

Ancak;

TC. Anayasası"nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi’nin 6/3-c maddesi ışığında, 5271 sayılı CMK"nın 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan, Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, baro tarafından görevlendirilen zorunlu savunmanının ücretinin, yeterli ödeme gücü bulunmayan sanıktan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeden, yazılı şekilde zorunlu savunman ücretinin sanıklardan alınmasına hükmedilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ... ve ... ile savunmanlarının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hükmün yargılama giderleri ile ilgili fıkrasından zorunlu savunman ücretlerinin çıkartılması suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 12.06.2017 tarihinde oybirliği ile karar verildi.