... vekili avukat ... ile 1-..., 2-... aralarındaki dava hakkında ... 2. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 21/06/2018 tarih ve 2017/376-2018/479 sayılı hükmün davacı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, yapılan ihaleler neticesinde davalı şirket ile imzalanan hizmet alım sözleşmesi kapsamında davalı şirketin çalışanı olan dava dışı işçi...’nun ödenmeyen işçilik alacağıyla ilgili İş Mahkemesinde açtığı dava ve verilen karara istinaden başlatılan icra takibi sonucu işçiye toplam 9.840,50 TL ödeme yaptığını, yapılan ödemenin davalının sorumluluğunda olduğunu ileri sürerek 9.840,50 TL’nın ödeme tarihlerinden itibaren işleyecek ticari faizi ile birlikte davalıdan rücuen tahsilini istemiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, bozmaya uyularak yapılan yargılama sonucu davanın kısmen kabulü ile, toplam 7.382,06 TL alacaktan 6.254,88 TL’nın 24.05.2013 tarihinden, 1.127,18 TL’nın 05.07.2013 tarihinden itibaren işleyecek ticari faiziyle birlikte davalıdan tahsili ile davacıya verilmesine karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2018 tarihinden itibaren 2.590,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Davacı tarafından temyize konu edilen miktar 2.458,44 TL olup karar tarihi itibariyle 2.590,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince davacının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 14/12/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.