Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/14757 Esas 2019/21721 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/14757
Karar No: 2019/21721
Karar Tarihi: 27.11.2019

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/14757 Esas 2019/21721 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir kasten yaralama davasında sanık mahkum edilmiştir. Temyizde ise subjektif algının haksız tahrike konu olmayacağı ve müşteki tarafından sanığa yöneltilmiş haksız tahrik teşkil edebilecek herhangi bir eylemin bulunmadığı anlaşıldığı için bozma görüşüne iştirak olunmamıştır. Ancak sanık hakkında tekerrür hükümleri uygulanırken en ağır cezayı içeren mahkumiyetinin esas alınması gerektiği gözetilmeden, adli sicil kaydında yer alan ve daha az ceza içeren mahkumiyetinin tekerrüre esas alınması, bozmayı gerektirmiştir. Bu nedenle hüküm bozulurken, tekerrüre esas daha ağır ilamı bulunan sanık hakkında bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulamasına ilişkin paragrafın hükümden çıkartılarak yerine \"sanığın, tekerrüre esas mahkumiyetlerinden en ağır ceza hükmünü içeren Sakarya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/270 Esas ve 2013/794 Karar sayılı ilamı ile TCK'nin 142/1-b maddesi kapsamında kalan 'Hırsızlık' suçundan hükmolunan 8 ay 10 gün hapis cezasına ilişkin mahkumiyetinin tekerrüre esas alınmasına, sanık hakkında hükmolunan cezanın 5237 sayılı TCK'nin 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına\" paragrafı eklenerek hüküm düzeltilerek onanmıştır. Kanun maddeleri ise şu şekildedir:
- Anayasa Mahkemesi'nin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli

3. Ceza Dairesi 2019/14757 E. , 2019/21721 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜM : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Oluş, iddia, dosya kapsamı ve taraf beyanlarına göre sanığın, “Bir erkekle konuştuğunu düşündüm.” şeklindeki subjektif algısının haksız tahrike konu olmayacağı ve müşteki tarafından sanığa yöneltilmiş, haksız tahrik teşkil edebilecek herhangi bir eylemin bulunmadığı anlaşılmakla, tebliğnamenin bozma görüşüne iştirak olunmamıştır.
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
Sanık hakkında tekerrür hükümleri uygulanırken 5275 sayılı Kanun"un 108/2. maddesi dikkate alınarak, en ağır cezayı içeren mahkumiyetin esas alınması gerektiği gözetilmeden, sanığın adli sicil kaydında yer alan ve daha az ceza içeren mahkumiyetinin tekerrüre esas alınması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu nedenle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak tekerrüre esas daha ağır ilamı bulunan sanık hakkında bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesi gereğince, mükerrirlere özgü infaz rejiminin uygulamasına ilişkin paragrafın hükümden çıkartılarak yerine “sanığın, tekerrüre esas mahkumiyetlerinden en ağır ceza hükmünü içeren Sakarya 1. Asliye Ceza Mahkemesinin 2013/270 Esas ve 2013/794 Karar sayılı ilamı ile TCK’nin 142/1-b maddesi kapsamında kalan “Hırsızlık” suçundan
hükmolunan 8 ay 10 gün hapis cezasına ilişkin mahkumiyetinin tekerrüre esas alınmasına, sanık hakkında hükmolunan cezanın 5237 sayılı TCK"nin 58. maddesi uyarınca mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve cezanın infazından sonra denetimli serbestlik tedbiri uygulanmasına” paragrafı eklenmek suretiyle hükmün isteme aykırı olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, tekerrüre esas alınan ceza miktarı yönünden CMUK’un 326/son maddesi gereğince sanığın kazanılmış hakkının saklı tutulmasına, 27.11.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.