Davacı, iş sözlemesinin emekliliği hakkettiği gerekçesiyle feshedildiğini ileri sürerek feshin geçersizliğine, işe iadesine ve yasal sonuçlarına karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı, emekliliğe hak kazanan işçilerin iş sözleşmelerinin feshedilmesinin İnsan Kaynakları Yönetmeliği 98.2/b md. gereği olduğunu savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
Mahkemece istek kabul edilmiştir.
Hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Mahkemenin taraflara tefhim ettiği kısa kararda işe başlatmama tazminatının  davacının 6 aylık brüt ücreti tutarında belirlendiği belirtilmesine rağmen kararın gerekçesinde anılan tazminat miktarının 4 aylık ücret tutarında olduğu yazılmış, gerekçeli kararın hüküm fıkrasında ise gerekçeyle çelişkiye düşülerek  yine 6 aylık yazılmıştır.
Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulu’nun 10.04.1992 E.1991/7 K.1992/4 (RG.10.06.1992/21254) sayılı kararında kısa kararla gerekçeli kararın çelişik bulunmasının bozma nedeni oluşturacağına, bozmadan sonra yerel mahkemenin önceki kısa kararla bağlı olmaksızın çelişikliği kaldırmak kaydıyla vicdani kanaatine göre karar verebileceğine karar verilmiştir.
Yargıtay İçtihadı Birleştirme Büyük Genel Kurulunun anılan kararı ve gerekçeli kararın tefhim edilen, hüküm sonucuna aykırı olamayacağını öngören 6100 sayılı HMK"nın 298/2. maddesi gereğince kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan  sebepten BOZULMASINA, temyiz nedenine göre sair hususların incelenmesine yer olmadığına 24.10.2011 gününde oybirliğiyle karar verildi.