MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalı ... aleyhine 01/11/2010 gününde verilen dilekçe ile kasten yaralama eylemi nedeniyle maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 14/07/2016 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalının diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, haksız eylem nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili; tarafların aynı köyde yaşadıklarını ve müvekkili ile davalının dava dışı ablası arasında husumet bulunduğunu; 16/09/2010 arasında taraflar arasında yaşanan tartışma neticesinde; davalının, müvekkilinin bacağına taş ile vurmak suretiyle diz kapağında kırık oluşmasına sebep olduğunu, olay nedeniyle ameliyat geçirdiğini ve iş göremezlik zararının oluştuğunu, davalı hakkında ... Asliye Ceza Mahkemesinin 2010/48 esas 2011/54 sayılı kararı ile kasten yaralama suçundan mahkumiyet hükmünün kesinleştiğini beyan ederek, müvekkilinin belirtilen eylem nedeniyle uğramış olduğu maddi ve manevi zararının giderilmesi isteminde bulunmuştur.
Davalı vekili; davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece; davalının, davacıya yönelik kasten yaralama eyleminin kesinleşen ceza mahkumiyet kararı ile sabit olduğu gerekçesiyle, Adli Tıp Kurumu 3. İhtisas Kurulu ve bilirkişi raporu hükme esas alınarak, geçici ve sürekli işgöremezlik giderine ilişkin maddi tazminat talebinin kabulü ve manevi tazminat isteminin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Olay tarihinde yürürlükte olan Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu"nun 74. maddesine (6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 26. maddesi) göre; hâkim tarafların talepleri ile bağlı olup, bu taleplerden fazlasına karar veremez.
Dosya kapsamından; davacının dava dilekçesinde, kasten yaralama eylemi nedeniyle fazlaya ilişkin haklarını saklı tutmadan toplam 20.000 TL maddi ve manevi tazminat isteminde bulunduğu, 20/01/2011 tarihli oturumda bu talebinin 15.000 TL"sinin maddi, 5000 TL"sinin manevi istemine ilişkin olduğunu açıkladığı, akabinde 15/11/2012 tarihli duruşmada
tazminat isteminin 10.000 TL"lik kısmının maddi, 10.000 TL"sinin ise manevi tazminata ilişkin olduğunu belirttiği ve dolayısıyla maddi tazminat talebini 10.000 TL olarak sınırladığı anlaşılmaktadır.
Yukarıda açıklanan taleple bağlılık ilkesine ilişkin kanuni düzenleme gözetilerek, davacının dava dilekçesinde fazlaya ilişkin haklarını saklı tutmadığı ve ayrıca maddi tazminat isteğini 10.000 TL ile sınırladığı gözetilerek; ıslah yolu ile de talebin arttırılması mümkün değildir.
Şu durumda mahkemece, davacının maddi tazminat talebi 10.000 TL olarak kabul edilerek, buna göre karar verilmesi gerekirken, yanılgılı gerekçe ile talepten fazlasına hükmedilmiş olması doğru görülmemiş, kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda (2) sayılı bentte gösterilen nedenlerle BOZULMASINA; davalının diğer temyiz itirazlarının (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 11/12/2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.