Yağma suçundan sanık ...’ın 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 497/1 ve 59/2. maddeleri gereğince 12 yıl 6 ay ağır hapis cezası ile cezalandırılmasına dair KARTAL 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 14/12/1998 tarihli ve 1997/371 Esas, 1998/267 sayılı kararının Yargıtay 6. Ceza Dairesinin 05/04/1999 tarihli ve 1999/1704 Esas, 1999/1631 sayılı ilâmı ile onanmasını müteakip yapılan uyarlama yargılaması sonunda 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 149/1, 150/2, 62/1. maddeleri uyarınca 4 yıl 2 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin aynı mahkemenin 28/06/2005 tarihli ve 1997/371 Esas, 1998/267 sayılı ek kararına karşı Adalet Bakanlığının 26/12/2016 gün ve 1532-2016/KYB sayılı kanun yararına bozma istemine dayalı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 11/01/2017 gün ve KYB/2016/402265 sayılı ihbar yazısı ile infaz dosyası 23/01/2017 tarihinde Dairemize gönderilmekle incelendi:

Anılan Yazıda;

1-Uyarlama yargılaması yapılırken infaz yasası hükümleri nazara alınmaksızın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 7/2. maddesi ile 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un 9/3. maddesindeki “Lehe olan hüküm, önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümleri olaya uygulanarak, ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenir.” şeklindeki düzenleme karşısında, önceki ve sonraki temel ceza kanunlarının ilgili bütün hükümleri olaya uygulanarak, ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle lehe yasanın belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesinde,

2- Temel cezanın ne şekilde saptanacağının belirlenmesi ve bireyselleştirmenin yapılması için de duruşma açılmasını müteakip, sanığın celp edilerek savunması alındıktan sonra denetime olanak sağlayacak şekilde hüküm kurulması gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde karar verilmesinde, isabet görülmemiş olduğundan bahisle 5271 sayılı CMK’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması Dairemizden istenilmiştir.

T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A

Kartal 1. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 14.12.1998 gün ve 1997/371-1998/267 sayılı kararı ile hükümlü ..."ın 765 sayılı TCK"nın 497/1, 59/2. maddeleri
gereğince 12 yıl ağır hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, hükmün Yargıtay 6. Ceza Dairesi"nin 05.04.1999 tarihli kararı ile onandığı, hükmün kesinleşmesi ile hükümlünün vekaletnameli savunmanı olan Av. Jale Gür"ün savunmanlık görevinin sona erdiği,

İnfaz aşamasında yürülüğe giren 5237 sayılı Yasa ve diğer yasalar çerçevesinde değerlendirme yapmak üzere dosyanın ele alındığı, Kartal 1. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 28.06.2005 gün ve 1997/371-1998/267 sayılı ek kararı ile dosya üzerinden hükümlünün 5237 sayılı TCK"nın 149/1, 150/2, 62. maddeleri gereğince 4 yıl 2 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına karar verildiği, bu ek kararın hükümlü ..."ın infaz tarihi öncesi savunmanı olarak yer alan Av. ... ... 06.10.2005 tarihinde tebliğ edilip, hükümlüye tebliğ yapılmaksızın mahkemece kesinleştirme işleminin yaptırıldığı,

Hükümlü ..."ın 26.10.2015 tarihli dilekçesi ile, 28.06.2005 tarihli ek kararın tarafına usulünce tebliği yapılmadığı için temyiz başvurusunu yapamadığını, hükmü temyiz ettiğini belirttiği, İstanbul Anadolu 1. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 19.11.2015 tarihli ek kararı ile hükmün hükümlünün savunmanı Av...."e tebliğ edilerek kesinleştirildiği belirtilerek temyiz talebinin reddine karar verildiği, bu ek kararın sanığa 27.11.2015 tarihinde tebliğ edildiği, hükümlünün 30.11.2015 tarihli dilekçesi ile önceki hükmün kesinleşmesi ile Av. ...ün görevinin sona erdiğini, bu aşamada savunmanının Av.... olduğunu belirterek bu hükmü de temyiz ettiğini açıkladığı,

İstanbul Anadolu 2. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 14.12.2015 gün ve 2015/2438 sayılı Değişik İş sayılı kararı ile İstanbul Anadolu 1. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 19.11.2015 gün ve 1997/371-1998/267 sayılı kararına yönelik itirazın kesin olarak reddine karar verildiği, hükmün tebliği üzerine hükümlünün 22.12.2015 tarihli dilekçesi ile aynı ifadelerle temyiz talebini yinelediği,

Hükümlünün, Av. ... ile vekalet ilişkisinin sona erdiği yönündeki açıklamaları göz önüne alındığında, Kartal 1. Ağır Ceza Mahkemesi"nin 28.06.2005 gün ve 1997/371-1998/267 sayılı ek kararının usulünce tebliğ edilmediği, kanun yararına bozmanın hakim ve mahkemelerce gerekli işlemler veya yargılama yapılarak
verilen ve yasa yoluna başvurulmaksızın kesinleşen karar ve hükümlere karşı istenebileceği, yukarıdaki açıklamalar ışığında hükmün henüz kesinleşmediğinin anlaşılması karşısında;

1-Kartal 1. Ağır Ceza Mahkemesinin 28.06.2005 gün ve 1997/371-1998/267 sayılı ek kararı kesinleşmediğinden kanun yararına bozma isteminin bu aşamada REDDİNE,

2-Kararı temyiz eden hükümlü ... ile ilgili tebliğname düzenlenmediği anlaşıldığından, adı geçen hükümlünün temyizi ile ilgili tebliğname düzenlendikten sonra Dairemize gönderilmesi için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’na İADESİNE, 12.06.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.