Davacı vekili, iş sözleşmesinin haklı ve geçerli neden olmaksızın, tümüyle keyfi şekilde feshedildiğini belirterek müvekkilinin işe iadesine ve yasal haklarına karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, akdin davacının sık viziteye çıkarak hastalık izni alıp işyerinde verimsizliğe ve işgücü kaybına yol açması, üretimi aksatması, üretim planlamasında olumsuzluklar yaratması, işgücü açığını kapatabilmek için davacı yerine çağırılan elemanların daha çok çalışması sonucunda da işyerinde çalışma ortamı ve huzurunun bozulmasına neden olması, amirlerine karşı saygısız tutum sergilemesi, çalışma talimatlarına uymaması, çalışma düzenini bozan, doğruluk ve bağlılığa aykırı davranışları neticesinde 4857 sayılı Kanunun 25/ll.maddesi gereği sona erdirildiğini savunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, fesihte son çare ilkesinin gözetilmediği, davacının savunmasının alınmadığı, haklı nedenle fesih savunmasının vicdani kanaat oluşturacak şekilde davalı tarafından kanıtlanmadığı, haklı fesih nedeni olarak gösterilen hususların geçerli neden olarak da kabul edilemeyeceği gerekçesiyle işe iadeye karar verilmiştir. Hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
İşçinin geçerli bir feshe neden olabilecek davranışları İş Yasasının 25. Maddesinde öngörülen ve işverene derhal fesih yetkisi tanıyan haklı nedenlerden farklıdır. Yargılama sırasında bu nedenlerin ağırlıkları her olayın özelliğine göre değerlendirilmelidir. İşçinin iyiniyet ve ahlak kurallarına uymayan davranışı sonucunda iş ilişkisine devam etmek işveren açısından çekilmez hale gelmişse, diğer bir anlatımla güven temeli çökmüşse işverenin haklı nedenle derhal fesih hakkı doğar. Buna karşılık işçinin davranışı taraflar arasında bulunması gereken güven temelini çökertecek ağırlıkta bulunmamakla, iş ilişkisine devamı tam anlamıyla çekilmez hale getirmemekle birlikte, işin normal işleyişini bozuyorsa, işyerindeki uyumu olumsuz yönde etkiliyor ve işverenden bu nedenle iş ilişkisini yürütmesi normal olarak beklenemiyorsa İş Yasasının 18/1.maddesi gereği geçerli fesih hakkı doğar.
Somut olayda, dosya içeriğine göre işverence iş sözleşmesi, işçinin yazılı ve sözlü uyarılmasına rağmen olumsuz davranışlarında değişiklik olmaması, en son 11.8.2009’da sık sık viziteye çıkarak iş gücü kaybına neden olması nedeniyle yazılı olarak uyarıldığı, iş arkadaşlarının yerine daha çok çalışmasına, sonucunda da işyerinde çalışma huzur ve ortamın bozulmasına neden olması, amirlerine karşı saygısız ve laubali tutum ve davranışta bulunması, talimatlara uymaması, sürekli ikaz edilmesine rağmen umarsızca iş arkadaşlarını da işverene karşı kışkırtması, işten sürekli yakınması nedenleriyle sona erdirilmiştir. Yargılama sırasında dosya arasına alınan değerlendirme formu, işe giriş kayıtları, işçinin hastalık izinlerini gösterir belgeler ve 11.8.2009 tarihli ihtar dikkate alındığında, iş sözleşmesinin haklı feshini gerektirir seviyede olmamakla beraber, işçinin belirtilen eylemleri gerçekleştirmesi iş akışını bozucu niteliktedir. Artık işverenden iş ilişkisini devam ettirmesi normal ölçülerde beklenemez. Fesih geçerli nedene dayanmaktadır ve davanın reddi gerekirken yazılı şekilde kabul edilmesi hatalı olup bozmayı gerektirmiştir.
Belirtilen nedenlerle, 4857 sayılı İş Kanunun 20. Maddesinin 3. Fıkrası uyarınca, hükmün bozulmak suretiyle ortadan kaldırılması ve aşağıdaki gibi karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle;
1-)Yerel Mahkemenin yukarıda tarih ve sayısı belirtilen kararının BOZULARAK ORTADAN KALDIRILMASINA,
2-)Davanın REDDİNE,
3-)Harç peşin alındığından yeniden alınmasına yer olmadığına,
4-)Davacının yapmış olduğu yargılama giderinin üzerinde bırakılmasına, davalının yaptığı 60.00 TL yargılama giderinin davacıdan tahsili ile davalıya ödenmesine,
5-)Karar tarihinde yürürlükte bulunan tarifeye göre 1.100.00 TL ücreti vekâletin davacıdan alınarak davalıya verilmesine,
6-)Peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine kesin olarak 20.10.2011 gününde oybirliğiyle karar verildi.
