İş Mahkemesi
Dava Türü : Alacak

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün, Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dosya incelendi, gereği görüşüldü:
Davacı, davalı işyerinde 15/08/2000 tarihinde özürlü kadrosunda puantör pozisyonunda işe başladığını, puantör olarak tayini ve kadrosu verilmesine rağmen DSİ 1. Bölge Müdürlüğü tarafından, kendiliğinden ve hiçbir hukuki gerekçe olmaksızın amele pozisyonuna geçirildiğini ve pozisyonunun istemi ve rızası dışında değiştirildiğini beyanla gerçek kadrosu olan puantör kadrosuna iade edilmesi, kazanılmış haklarının iadesi ile mahrum kaldığı maaş ve sosyal haklarının geriye yönelik tespitini talep etmiştir.
Davalı, davacının 4857 sayılı İş Kanunu kapsamında 15/08/2000 tarihinde işe başladığını, davacının işe alınma tarihinde boş puantör kadrosu bulunmadığından, puantör kadrosunun verilmesinin mümkün görünmediğini, 4857 sayılı İş Kanunun 30. Maddesinin amir hükmüne göre, işverenler özürlü işçileri "meslek, beden ve ruhi durumlarına uygun işlerde çalıştırmakla yükümlüdürler" hükmü gereği davacının kadrosunun iptali ile mesleki, bedeni ve ruhi durumlarına uygun kadrolar verildiğini savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davacının muvafakati alınmaksızın işyerindeki pozisyonunun değiştirilmesinin mümkün olup olmadığı konusunda uyuşmazlık bulunmaktadır.
Somut olayda davacının özürlü kontenjanından “puvantör” kadrosunda 15/08/2000 tarhinde işe başlatıldığı, bu tarihten Ocak 2002 dönemine kadar puvantör ücreti ödendiği, fakat Şubat 2002 döneminden dava tarihine kadar ise “amele” ücreti ödendiği anlaşılmaktadır. Yine davacının işe başladığından beri fiilen ofis personeli ve fotokopi sorumlusu olarak çalıştığı uyuşmazlık konusudur. Davacı her ne kadar puvantör kadrosunda işe başlamış ise de Şubat 2002 döneminde kadrosunun amele olarak değiştiği ve davacının dava tarihine kadar bu hususta itirazının bulunmadığı açıktır. Davacının kadro değişikliği 1475 sayılı İş Kanunun yürürlükte olduğu dönemde gerçekleşmiş olup, 4857 sayılı İş Kanunundan farklı olarak 1475 sayılı Kanunun yürürlükte olduğu dönemde işveren tarafından iş şartlarının işçi aleyhine değiştirilmesine işçinin yazılı onay verme zorunluluğu bulunmayıp, ilgili değişikliğe itiraz etmeyerek uygulamayı açık veya örtülü şekilde kabul etmesi, bu hususta işçinin çalışma koşullarında işverne tarafından yapılan değişikliğe onay verdiği anlamına gelir. Bu nedenle davacı, davalı tarafından kadrosunda ve maaşında yapılan değişikliğe açıkça itiraz etmediğinden iş koşullarındaki değişikliği kabul etmiş sayılmalı ve dava reddedilmelidir. Mahkemece bu husus gözetilmeksizin hatalı değerlendirme ile davacının maaş farkı alacağının kabulüne karar verilmiş olması isabetsiz olup bozma nedenidir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 10/06/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.