Yukarıda tarih ve numarası yazılı mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki borçlular vekili tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden daireye gönderilmiş olmakla okundu ve gereği görüşülüp düşünüldü :
Alacaklı vekili tarafından borçlular hakkında 504.352,60-YTL. asıl alacak 2.805,02-YTL. işlemiş faiz olmak üzere toplam 507.157,62-YTL. alacağın tahsili için genel haciz yoluyla icra takibine geçilmiş ve borçlulara örnek (7) numaralı ödeme emri 30.07.2007 tarihinde tebliğ edilmiştir. Borçlular vekili tarafından süresinde icra dairesine verilen 01.08.2007 tarihli borca itiraz dilekçesinde 195.437,51-YTL. borcun kabul edildiği, fazla kısma itiraz edildiği anlaşılmıştır. Alacaklı vekilinin kabul edilen bu kısım alacak için takibi sürdürme imkanı vardır. İcra Müdürlüğünce kabul edilen alacak kısmı yönünden takibin durdurulması doğru olmayıp, alacaklının şikayet yolunu seçmesi gerekirken merciiden itirazın kaldırılmasını istemesi fuzuli bir başvurudan ibarettir. Ancak H.U.M.K.’nun 76.maddesinde yer alan “hukuki tavsifin hakime ait olduğu” kuralı nazara alınarak Mahkemece başvurunun memurluk kararına karşı şikayet olarak nitelenip, şikayet prosedürüne göre incelenerek sonuca gidilmesi gerekirken ortada bir itiraz bulunmadığı halde itirazın kaldırılmasına ve borçlu aleyhine tazminata karar verilmesi isabetsizdir.
SONUÇ  : Borçlular vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile mahkeme kararının yukarıda yazılı nedenlerle İİK 366 ve HUMK’nun 428. maddeleri uyarınca (BOZULMASINA), 07,10.2008 gününde oybirliğiyle karar verildi.