... vekili avukat ... ile 1-..., 2-... Özel Güvenlik Ve Eğitim Merkezi Ltd. Şti vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 1. Asliye Hukuk Mahkemesinden verilen 16/04/2015 gün ve 2014/113-2015/99 sayılı hükmün davalı avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, dava dışı ...’ın işçilik alacaklarının tahsili için kendilerine karşı açtığı dava neticesinde 9.706,20 TL ödeme yapmak zorunda kaldıklarını, davalılar ile aralarındaki sözleşme gereğince rücu haklarını kullanarak 9.706,20 TL alacaklarının ödeme tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalı şirketlerden tahsiline hükmedilmesini istemiştir.
Davalılar, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece 16.04.2015 tarihinde davanın kabulüne, davalının tahsilde tekerrür olmamak kaydıyla 9.706,20 TL alacağın 648,37 TL"sinin davalı ... Özel Güvenlik ve Eğitim Merkezi Ltd. Şti"nden, 9.706,20 TL"sinin davalı ... Limited Şirketinden 12.09.2013 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş; Hüküm, davalı ... Özel Güvenlik ve Eğitim Merkezi Ltd. Şti. tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2015 tarihinden itibaren 2.080,00 TL. ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Mahkemece davalı ... Özel Güvenlik ve Eğitim Merkezi Ltd. Şti. Yönünden 648,37 TL üzerinden davanın kabulüne karar verilmiş olması nedeniyle davalı tarafından temyiz edilen bölüm karar tarihi itibariyle 2.080,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427. maddesinin 2. fıkrası gereğince davalının temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin temyiz dilekçesinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle temyiz dilekçesinin REDDİNE, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere 18/04/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.