Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/5163 Esas 2019/16046 Karar Sayılı İlamı

13. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/5163
Karar No: 2019/16046
Karar Tarihi: 05.11.2019

Hırsızlık - Yargıtay 13. Ceza Dairesi 2019/5163 Esas 2019/16046 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, İstanbul'da bir hırsızlık olayının ardından verilen kararları incelemiştir. Mahkeme, bir sanığın temyiz istemini reddetmiş, diğer sanık için ise mahkumiyet kararını onamıştır. Ancak, bu sanık için verilen cezanın kişiselleştirilmesi normlarının tatbiki sırasında suç işleme eğilimi gibi gerekçelerin dikkate alınarak alt sınırdan uzaklaşılmasının yanlış olduğuna karar vermiştir. Bu nedenle, karar bozulmuştur.
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi, Anayasa Mahkemesi tarafından bazı bölümlerinin iptal edilmesiyle ilgili bilgi verilmiştir.
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 50, 51 ve 62. maddeleri ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 231. maddesi, cezanın kişiselleştirilmesi normları hakkında bilgi verilmiştir.
TCK'nın 37/1. maddesi, suça doğrudan katılım kavramı hakkında bilgi verilmiştir.
TCK'nın 61. maddesi, ceza tayininde kullanılabilecek özel durumları belirtmektedir.

13. Ceza Dairesi 2019/5163 E. , 2019/16046 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I-Sanık ... hakkkında kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; sanık ...’ın temyiz istemi yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan hükmün tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
II-Sanık ... hakkkında kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin bazı bölümlerinin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 tarihinde yürürlüğe giren 08.10.2015 gün, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı da nazara alınarak anılan maddede öngörülen hak yoksunluklarının uygulanmasının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz itirazları da yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Sanık ...’in adli sicil kaydına göre, aynı nev"iden suçlardan sabıkasının bulunduğu anlaşılmakla beraber, bu hususun 5237 sayılı TCK"nın 50, 51 ve 62. maddeleri ile 5271 sayılı CMK"nın 231. maddesinde düzenlenmiş cezanın kişiselleştirilmesi normlarının tatbiki sırasında değerlendirilebileceği, sanıkların suç işlemek için önceden anlaşarak TCK"nın 37/1. maddesi kapsamında suça doğrudan katıldıklarının anlaşılması karşısında, benzer gerekçeler ile sanık ... hakkında alt sınırdan hüküm kurulmasına karşın, sanık ... hakkında TCK"nın 61. maddesinde yer almayan “suç işleme eğilimi” de gerekçe gösterilmek suretiyle alt sınırdan uzaklaşılarak ceza tayin edilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ...’in temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, 05.11.2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.