Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/10041 Esas 2019/21648 Karar Sayılı İlamı

3. Ceza Dairesi
Esas No: 2019/10041
Karar No: 2019/21648
Karar Tarihi: 26.11.2019

Kasten yaralama - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2019/10041 Esas 2019/21648 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada, sanıklardan birine karşı kasten yaralama suçundan verilen beraat kararı temyiz edilmiş, ancak temyiz sebepleri reddedilerek hüküm onanmıştır. Diğer sanıklara karşı ise kasten yaralama suçundan mahkumiyet kararı verilmiş ancak yargılama giderleri cezalandırılmaları gereken sanıklar arasında eşit olarak bölüştürülmemiş, bu yüzden karar bozulmuştur. Ancak yeniden yargılama yapılmadan, hükümler düzeltilerek onanmıştır. Kararda bahsedilen kanun maddeleri; TCK'nin 53. maddesi, Anayasa Mahkemesi'nin 08.10.2015 tarihli 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı, 5271 sayılı CMK'nin 325/1 ve 326/2. maddeleri, 6723 sayılı Kanun'un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi, 1412 sayılı CMUK'un 321. ve 322. maddeleridir.

3. Ceza Dairesi 2019/10041 E. , 2019/21648 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, beraat

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak;
Gereği görüşülüp düşünüldü:
1) Sanık ... hakkında katılan ..."e karşı kasten yaralama eylemi nedeniyle verilen beraat kararına yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde:
Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün ONANMASINA,
2) Sanıklar ... ve ... hakkında katılan ..."ye karşı kasten yaralama eylemleri nedeniyle kurulan hükümlere yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde:
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih ve 2014/140 Esas - 2015/85 Karar sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nin 53. maddesindeki bazı ibareler iptal edilmiş ise de, bu husus infaz aşamasında dikkate alınabileceğinden bozma nedeni yapılmamıştır.
Yerinde görülmeyen diğer temyiz sebeplerinin reddine, ancak;
Yargılama giderlerinin cezalandırılmalarına hükmedilen sanıklardan eşit olarak alınmasına karar verilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK"nin 326/2. maddesinde yer alan "İştirak halinde işlenmiş bir suç nedeniyle mahkum edilmiş olanlara, sebebiyet verdikleri yargılama giderleri ayrı ayrı yükletilir." hükmüne aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar müdafii ve katılan vekilinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin bu nedenle, 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden 1412 sayılı CMUK"un 322. maddesi gereğince, hüküm fıkrasının yargılama giderlerine ilişkin paragrafının hükümde çıkartılarak yerine “5271 sayılı CMK"nin 325/1 ve 326/2. maddesi uyarınca 12 adet davetiye ücreti 98,00 TL ve 100 TL Adli Tıp Kurumu gideri olmak üzere toplam 198,00 TL yargılama giderinden 99 TL’sinin sanık ...’ndan, 99 TL’sinin sanık ...’ndan tahsili ile hazineye gelir kaydına” ibaresinin eklenmesi suretiyle hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 26.11.2019 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.