Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2015/706 Esas 2015/789 Karar Sayılı İlamı

15. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/706
Karar No: 2015/789
Karar Tarihi: 17.02.2015

Yargıtay 15. Hukuk Dairesi 2015/706 Esas 2015/789 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, eser sözleşmesinden dolayı oluşan alacağın tahsiline ilişkindir. Yargıtay 15. Hukuk Dairesi, tüketici olan kişileri koruyan 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun'un dar kapsamlı mal ve hizmet ilişkileri olan olağan tüketim işlerini kapsadığını belirtmektedir. Bu sebeple, yüksek teknolojili eser sözleşmeleri de olsa 4077 sayılı kanunun uygulanması gerekmeyecektir. Bu nedenle, yerel mahkemece görevsizlik kararı verilerek davaya Asliye Hukuk Mahkemesi sıfatıyla bakılması gerekirken, Tüketici Mahkemesi sıfatıyla bakılıp, esası hakkında karar verilmesi yerinde görülmemiştir. Sonuç olarak, kararın bozulması gerektiği hükmedilmiştir. Kanun maddeleri olarak 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun’un 3/e maddesi özellikle vurgulanmıştır.

15. Hukuk Dairesi 2015/706 E. , 2015/789 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Hukuk Hakimliği (Tük. Mah. Sıf.)

Yukarıda tarih ve numarası yazılı hükmün temyizen tetkiki davalı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
- K A R A R -

Dava, eser sözleşmesinden dolayı oluşan alacağın tahsiline ilişkindir.
4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun’un 3/e maddesinde tüketici, “bir mal veya hizmeti ticari veya mesleki olmayan amaçlarla edinen, kullanan veya yararlanan gerçek ya da tüzel kişi” olarak tanımlanmıştır. Bu tanımlamaya göre yasa, hazır bir malı veya hizmeti satın alarak onu günlük yaşamında kullanan veya tüketen kişiyi korumaktadır. Bir başka deyişle yasa kapsamına, dar kapsamlı mal ve hizmet ilişkileri olağan tüketim işleri alınmıştır. Aksi bir yorumun kabulü, üst düzey teknoloji ile gerçekleştirilen eser sözleşmesi ilişkilerinin dahi 4077 sayılı yasa kapsamında kalmasını ve bunlardan kaynaklanan uyuşmazlıklara da Tüketici Mahkemelerinde bakılmasını gerektirir ki, bunun yasanın amacına aykırı olduğu açıktır. Buna göre istisna sözleşmesinden doğan ilişkileri de 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun hükümlerinin uygulanması hukuken olanaklı değildir. Nitekim Yargıtay Hukuk Genel Kurulu’nun 26.2.2003 gün ve 2003/15-127 E., 2003/102 K. sayılı kararında bu husus belirtilmiştir. Somut olayda taraflar arasındaki hukuki ilişki eser sözleşmesinden kaynaklandığından, yerel mahkemece görevsizlik kararı verilerek davaya Asliye Hukuk Mahkemesi sıfatıyla bakılması gerekirken, 4077 sayılı Yasa uygulanarak Tüketici Mahkemesi sıfatıyla bakılıp, esası hakkında karar verilmesi yerinde görülmemiş kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ; Yukarıda açıklanan nedenlerle kararın BOZULMASINA, bozma nedenine göre davalı vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesine yer olmadığına, ödediği temyiz peşin harcının istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine, 17.02.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.