Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2019/5736 Esas 2020/997 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Uygulama : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/4, 53/6. maddesi gereğince mahkumiyet
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, katılanlar vekili ile sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya içeriğine göre; olay günü saat 16:15 sıralarında sanık ... sevk ve idaresinde bulunan ... plakalı aracıyla yerleşim yeri içinde, iki şeritli, bölünmemiş, düz yolda seyir halinde iken 748 nolu sokağa girmek için sola manevra yaptığı sırada, asli kusurlu olarak katılan ... idaresindeki ve yanında yolcu olarak diğer katılan ...’in olduğu... plakalı motosikletle çarpışması şeklinde meydana gelen ve iki kişinin nitelikli yaralanması ile neticelenen olayda;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, kararın hukuka aykırı olduğuna, bilirkişi raporuna, kusur durumuna, yasaya usule ve saire ilişkin tarafların yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 03.02.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.