......
DAVA : Davacı, fazla mesai ücreti, ulusal bayram ve genel tatil ücreti, hafta tatili ücreti, yıllık izin ücreti alacaklarının ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hüküm süresi içinde taraflar avukatlarınca temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

A) Davacı İsteminin Özeti:
Davacı, 01.04.2006-09.11.2010 tarihleri arasında davalı işverenlikte yurtdışı tır şoförü olarak çalıştığını iş akdine son verildiğini, fazla mesai ve sair işçilik alacaklarının ödenmediğini iddia ederek; ücret, harcırah, fark ücretli izin, fazla mesai, hafta tatili, ulusal bayram ve genel tatil alacaklarının faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
B) Davalı Cevabının Özeti:
Davalı, davacının 15.01.2008 tarihinde işyerinde çalışmaya başladığını, iş akdinin 09.11.2010 tarihinde yurda kaçak mal sokmaya çalışırken yakalanması ve bu nedenle şirketi maddi-manevi zarara uğratması sebebiyle feshedildiğini, davacının iş akdinin feshedildiği tarihte sefer başına 250 Euro harcırah aldığını, davacının yurtdışına çalışan tır şoförü olduğunu ve fazla mesai taleplerinin yerinde olmadığını savunarak davanın reddine karar verilmesini talep etmiştir.
C) Yerel Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece, Dairemiz’in 02.11.2015 tarih, 2014/17523 Esas, 2015/30736 Karar sayılı bozma ilamına uyulmak suretiyle, yıllık izin ücreti, ücret alacağı, bayram- genel tatil ücreti taleplerinin kabulüne, harcırah alacağı, fazla mesai alacağı, hafta tatil alacağı taleplerinin reddine karar verilmiştir.
D) Temyiz:
Kararı taraflar yasal süresi içinde temyiz etmiştir.
E) Gerekçe:
1- Dosyadaki yazılara toplanan delillerle kararın dayandığı kanuni gerektirici sebeplere göre, davacının tüm, davalının aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları yerinde değildir.
2- Dairemiz’in 02.11.2015 tarih, 2014/17523 Esas, 2015/30736 Karar sayılı bozma ilamında davacının ücret alacağının tayininin hatalı olduğu belirtilmiştir.

Şöyle ki, mahkemenin 11/03/2014 tarihli ilk kararında gerekçe kısmında açıkça davalı tarafından yapılan ücret ödemesinin mahsup edilmemesinin yanılgıya dayalı olduğu belirtilmiş, mahsup yapılmak üzere ücret alacağı hükmü bozulmuştur. Ancak mahkemece bozma sonrası aldırılan bilirkişi raporunda hatalı şekilde, bir önceki raporda davacının imzasının bulunduğu aylar dışlanmışken, bu defa bu aylar da hesaplamaya dahil edilerek bir önceki raporda hesaplandığından daha fazla ücret alacağı hesaplanmıştır.
Mahkemece yapılacak iş; ücret bordrolarının incelenmesi ile davacının imzasının bulunduğu aylar dışlanarak ve geriye kalan aylar yönünden davalı tarafça banka kayıtları uyarınca ödendiği görülen 2018 yılı Kasım, Aralık ve 2009 Şubat ayı için davacı hesabına yatırılan sırayla 274,63 TL, 274,63 TL ve 278,95 TL’nin mahsubu ile ücret alacağının hüküm altına alınmasıdır. Hükmün açıklanan bu nedenle bozulması gerekmiştir.
3- Kabule göre de; bozma öncesi ilk kararda hesaplanmayan ve bozma sonrası aldırılan ilk rapor ile hesaplanan ıslah ile talep edilen miktarı aşan 623 TL ücret alacağının tahsili için ek dava açılmasını engelleyen bir usul hükmünün bulunmadığının gözetilmemesi hatalıdır.
F) Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda yazılı sebepten dolayı BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 22.01.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.



.....