Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2021/5364 Esas 2021/16364 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Ceza Dairesi

Bölge Adliye Mahkemesince verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun süresi, kararın niteliği ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 28/04/2021 tarihli ve 2019/514 E. - 2021/181 K. sayılı kararı doğrultusunda; gerekçeli temyiz layihası sanık ... müdafiince CMK"nun 295. maddesindeki 7 günlük yasal süreden sonra verilmiş ise de, sanık müdafiine gerekçeli kararın tebliğine ilişkin tebligat parçasında; süre tutum dilekçesinde temyiz nedeni bildirmediğinden CMK"nun 295. maddesi uyarınca gerekçeli kararın tebliğinden itibaren 7 günlük süre içinde yasal düzenlemeye uygun temyiz sebebi bildirmemesi hâlinde temyiz sebebi yokluğundan dolayı temyiz talebinin reddedileceği hususu ihtar edilmediğinden sanık müdafiinin gerekçeli temyiz layihasının süresinde olduğu kabul edilerek yapılan incelemede;
1- Hükümden sonra 15.04.2020 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 7242 sayılı Yasanın 61. maddesi ile 5607 sayılı Yasanın 3/22. maddesine eklenen "Eşyanın değerinin hafif olması halinde verilecek cezalar yarısına kadar, pek hafif olması halinde ise üçte birine kadar indirilir." şeklindeki düzenlemenin sanık lehine hükümler içermesi, yine aynı Yasanın 62. maddesi ile değiştirilen 5607 sayılı Yasanın 5/2. maddesine eklenen fıkra uyarınca kovuşturma aşamasında etkin pişmanlık uygulamasının olanaklı hale geldiği anlaşılmakla, 5237 sayılı TCK"nun 7. maddesi ve 7242 sayılı Yasanın 63. maddesi ile 5607 sayılı Yasaya eklenen geçici 12. maddenin 2. fıkrası gözetilerek ilgili hükümlerin yasal koşullarının oluşup oluşmadığının saptanması ve sonucuna göre uygulama yapma görevinin de yerel mahkemeye ait bulunması zorunluluğu,
2- Dava konusu eşyanın müsaderesi sırasında uygulama maddesi olan TCK"nun 54/4. madde ve fıkrası yerine TCK"nun 54/1. madde ve fıkrasının gösterilmesi suretiyle CMK"nun 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
3- Sanık ... hakkında hem hapis hem de adli para cezasına hükmedilmesi karşısında, TCK"nun 58. maddesinin uygulanmasında adli para cezalarında mükerrirlere özgü infaz rejimi uygulanmasına yasal olanak bulunmadığı halde hiçbir ayrım yapılmaksızın sanığın cezasının mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5271 sayılı CMK"nun 302/2. maddesi gereğince BOZULMASINA, 28.02.2019 tarihinde yürürlüğe giren 20.02.2019 tarih ve 7165 sayılı Kanunun 8. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK"nun 304. maddesi uyarınca dosyanın İzmir Bölge Adliye Mahkemesi 11. Ceza Dairesi"ne gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na TEVDİİNE, 30/11/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.